Ocena:

Książka oferuje fascynujące studium porównawcze Dekameronu i Opowieści kanterberyjskich, podkreślając ich powiązania i wpływ jednego autora na drugiego. Jest chwalona za głębię naukową i wnikliwe obserwacje, które są korzystne zarówno dla studentów, jak i pracowników akademickich.
Zalety:Książka jest wciągająca i dobrze zbadana, dostarczając oryginalne teksty wraz z tłumaczeniami. Naświetla powiązania między wpływowymi dziełami i służy jako doskonałe źródło dla entuzjastów Chaucera i inspiracji naukowych.
Wady:Recenzje nie wspominają o żadnych konkretnych wadach książki, co sugeruje, że ogólny odbiór jest pozytywny i nie podkreślono żadnych znaczących wad.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Chaucer's Decameron and the Origin of the Canterbury Tales
Możliwy bezpośredni związek między dwoma największymi zbiorami literackimi XIV wieku, Dekameronem Boccaccia i Opowieściami kanterberyjskimi Chaucera, od dawna nęcił czytelników, ponieważ dzieła te mają wiele wspólnych historii, które ponadto są umieszczone w podobnych ramach. A jednak, chociaż Chaucer zidentyfikował wiele swoich źródeł, nigdy nie wspomniał o Boccaccio.
W istocie, gdy powtórzył ostatnią nowelę Dekameronu, jego pielgrzym, Urzędnik, stwierdził, że została ona napisana przez Petrarkę. Z tych powodów większość badaczy uważa obecnie, że chociaż Chaucer mógł słyszeć fragmenty wcześniejszej kolekcji, gdy był we Włoszech, nie miał jej pod ręką podczas pisania.
Niniejszy tom ma na celu zmianę naszego rozumienia tej kwestii. Analizuje związek między Opowieścią Shipmana, pierwotnie napisaną dla Żony z Bath, a Dekameronem 8. 10, który nie był wcześniej postrzegany jako możliwe źródło. Książka dowodzi również, że ważniejsza od narracji, które Chaucer zapożyczył, jest technika literacka, której nauczył się od Boccaccia - tworzenie opowieści z pomysłów. Co więcej, technika ta łączy Opowieść Szipmana z Opowieścią Młynarza i nową Opowieścią Żony z Bath. Chociaż w swej istocie jest to argument hermeneutyczny, książka ta zagłębia się również w tak ważne obszary, jak alchemia, przestrzeń domowa, historia gospodarcza, folklor, polityka irlandzko-angielska, rękopisy i mizoginia.
FREDERICK M. BIGGS jest profesorem języka angielskiego na Uniwersytecie Connecticut.