Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka stanowi kompleksowe wprowadzenie do dekadentyzmu jako znaczącej estetycznej odpowiedzi na nowoczesność, badając jego kontekst historyczny, implikacje moralne i znaczenie kulturowe w literaturze, filozofii i sztuce. Ma na celu odzyskanie estetycznego krajobrazu, który informował o modernizmie.
Zalety:⬤ Doskonałe wprowadzenie do złożonego tematu
⬤ dobrze skonstruowane ujęcie historyczne
⬤ odnosi się do moralnych argumentów za dekadencją
⬤ wyjaśnia estetyczne, społeczne i kulturowe konteksty dekadencji
⬤ unika ciężkiego żargonu
⬤ zachęca do głębszego zaangażowania się w powiązane dzieła literackie, takie jak dzieła Baudelaire'a.
Wady:⬤ Mogłaby skorzystać na omówieniu różnic między francuskim i angielskim dekadentyzmem
⬤ niektóre sekcje mogą być trudne dla ogólnych czytelników
⬤ brakuje eksploracji złożonych stylów dekadenckiej literatury.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Decadence: A Very Short Introduction
Zawartość książki:
Historia dekadenckiej kultury rozciąga się od starożytnego Rzymu po dziewiętnastowieczny Paryż, wiktoriański Londyn, fin de siecle Wiedeń, weimarski Berlin i nie tylko. Upadek Rzymu stanowi wzór zarówno dla estetycznej, jak i społecznej dekadencji, wzór, który artyści i pisarze w XIX wieku naśladowali, naśladowali, parodiowali i w inny sposób manipulowali w celu uzyskania korzyści estetycznych.
To, co zaczyna się jako moralne potępienie nowoczesności w połowie XIX wieku we Francji ze strony dekadenckich autorów, takich jak Charles Baudelaire, kończy się jako perwersyjna celebracja pesymizmu towarzyszącego upadkowi imperium. Ta radość z upadku tworzy bogaty kanon dekadencji, który sięga od A Rebours Jorisa-Karla Huysmansa po The Picture of Dorian Gray Oscara Wilde'a, rysunki Aubreya Beardsleya, obrazy Gustava Klimta i wiele innych dzieł.
W tym Bardzo krótkim wprowadzeniu David Weir bada sprzeczne postawy wobec nowoczesności obecne w kulturze dekadenckiej, analizując różnicę między dekadencją estetyczną - nadmiarem sztuczności - a dekadencją społeczną, która obejmuje nadmiar w różnych formach, zarówno perwersyjnie przyjemnych, jak i bezinteresownie okrutnych. Takie przeciwieństwo między dekadencją estetyczną i społeczną doprowadziło niektórych jej praktyków do zastąpienia sztuki życiem i podkreślenia znaczenia gustu nad moralnością, manewru o daleko idących konsekwencjach, zwłaszcza gdy dekadencja wkracza dziś w sferę kultury popularnej.
