Deifikacja w łacińskiej tradycji patrystycznej

Oryginalny tytuł:

Deification in the Latin Patristic Tradition

Zawartość książki:

Powszechne stało się twierdzenie, że Ojcowie łacińscy tak naprawdę nie posiadali doktryny deifikacji. Rzeczywiście, często twierdzi się, że zachodni teologowie zaniedbali tę naukę, że ich sporadyczne odniesienia do niej są zapożyczone od Greków i że Łacinnicy ogólnie zredukowali bogate biblijne i greckie patrystyczne rozumienie zbawienia do wąskiego spojrzenia na odkupienie. Eseje zawarte w tym tomie podważają tę powszechną interpretację, badając, często po raz pierwszy, rolę, jaką ta doktryna odgrywa w szeregu łacińskich autorów patrystycznych.

Wprowadzający esej na temat łacińskiej liturgii ukazuje szerokie zastosowanie tematów deifikacji w łacińskim kulcie, podczas gdy ostatni, porównujący Ojców greckich i łacińskich, stanowi pierwsze poważne studium rozumienia deifikacji przez Wschód i Zachód w świetle istotnych dowodów. Eseje pomiędzy nimi badają teologię przebóstwienia u Perpetuy i Felicyty, Tertuliana, Cypriana, Nowacjana, Hilarego, Ambrożego, Jerome'a, Augustyna, Piotra Chryzologa, Leona Wielkiego, Boecjusza, Benedykta i Grzegorza. Razem eseje te pokazują, że deifikacja jest rdzenną częścią wczesnej teologii łacińskiej, która była konsekwentnie i twórczo wykorzystywana.

Niniejszy tom poświęcony deifikacji w łacińskiej tradycji patrystycznej będzie początkiem długo oczekiwanej dyskusji. Obiecuje stymulować dalsze badania nad miejscem, jakie deifikacja zajmuje w gramatyce łacińskiej myśli patrystycznej i jej związku z tradycją grecką.