Decydując się dostrzec rękę Boga

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 5 głosach.

Oryginalny tytuł:

Choosing to See the Hand of God

Zawartość książki:

25 maja 2019 roku był pierwszym dniem mojego nowego życia bez męża. Byłam żoną Nathaniela dłużej niż byłam singielką. Pobraliśmy się, gdy miałam 19 lat i nie mogliśmy się doczekać świętowania naszej 27. rocznicy w nadchodzącym lipcu. Jednak 5 kwietnia 2019 r. u Nathaniela zdiagnozowano guza mózgu, a na 9 maja zaplanowano operację. Wydawało się, że wszystko wydarzyło się zbyt szybko: Niestety, operacja nie przebiegła tak, jak mieliśmy nadzieję i modliliśmy się, lub zgodnie z "najlepszym scenariuszem" chirurga.

Dwa tygodnie między datą operacji a dniem, w którym Nathaniel odszedł do Pana, były najbardziej wyczerpującymi emocjonalnie dniami w naszym życiu. Na szczęście nasze dorosłe dzieci, Joyce, Theo i Kristine, upewniły się, że nigdy nie byłem sam w szpitalu lub hotelu. Joyce, nasza najstarsza córka, wtrącała się do rozmów telefonicznych i innych niezbędnych spraw. Nasze kościoły, przyjaciele i rodziny zachęcały nas poprzez modlitwy oraz dostarczanie przekąsek i pieniędzy.

Nathaniel poprosił, by podczas pobytu w szpitalu nie odwiedzały go żadne osoby z zewnątrz: choć było to niezwykle trudne, spełniliśmy tę prośbę. Zamiast tego, kilku przyjaciół przyszło do szpitala tylko po to, by posiedzieć ze mną na dole w poczekalni. Wiadomości tekstowe były namacalnym przypomnieniem tego, jak bardzo byliśmy otoczeni miłością i modlitwami. Były naszą siłą i hartem ducha w tak traumatycznym czasie niepewności.

W bezpośrednich dniach po śmierci Nathaniela otrzymaliśmy tak wiele miłości poprzez wizyty, modlitwy, jedzenie, przekąski i wsparcie finansowe. Trzeba przyznać, że chodziłem na autopilocie, wciąż w szoku. Było tak wielu wyjątkowych ludzi, którzy odwiedzali nas z modlitwami, uściskami i troskami. Zbyt wielu, by ich wymienić. Cieszę się z większości wizyt, ale niektórzy ludzie nie nauczyli się sztuki bycia z innymi w bólu.

Nie zawsze trzeba coś mówić, by wypełnić ciszę, nie powtarzać banałów o tym, że ukochana osoba jest teraz w lepszym miejscu i nie wydawać opinii na temat tego, jak osoba w żałobie powinna się czuć, zachowywać lub reagować.