Debata na temat rewolucji francuskiej i powieść brytyjska, 1790-1814: Walka o autorytet historii

Oryginalny tytuł:

The French Revolution Debate and the British Novel, 1790-1814: The Struggle for History's Authority

Zawartość książki:

Niniejsze studium analizuje, w jaki sposób debaty na temat historii podczas rewolucji francuskiej wpłynęły i zmieniły charakter brytyjskiej powieści w latach 1790-1814. W tych latach przecięcia między historią, ideologią polityczną i fikcją, a także różne znaczenia samego terminu "historia", były wielorakie i dalekosiężne.

Morgan Rooney wyjaśnia te subtelności w sposób jasny i przekonujący. Podczas gdy pisarze polityczni lat dziewięćdziesiątych XVIII wieku - Burke, Price, Mackintosh, Paine, Godwin, Wollstonecraft i inni - debatowali nad historycznym znaczeniem Chwalebnej Rewolucji jako wstępu do szerszych ideologicznych argumentów na temat znaczenia przeszłości dla teraźniejszości i przyszłości, powieściopisarze angażowali się w ten dyskurs, przedstawiając momenty z przeszłości lub w inny sposób starając się wykorzystać autorytet historii do wspierania reformatorskiego lub lojalistycznego programu. Anty-jakobińscy powieściopisarze, tacy jak Charles Walker, Robert Bisset i Jane West, czerpią z Burke'owskiego dyskursu historycznego, aby scharakteryzować ruch reformatorski jako nieświadomy złożonych operacji historycznego narastania.

Z kolei reformatorscy powieściopisarze, tacy jak Charlotte Smith, William Godwin i Maria Edgeworth, trawestują tropy i argumenty Burke'a, aby podważyć, a następnie przedefiniować kategorię historii. Wraz z ustępowaniem kryzysu rewolucyjnego pojawiają się nowe formy powieści, takie jak powieść regionalna Edgewortha, opowieść narodowa Lady Morgan i wczesna fikcja historyczna Jane Porter, ale reprezentacja historyczna - w dużej mierze dziedzictwo powieści z lat dziewięćdziesiątych XVIII wieku - pozostaje coraz wyraźniejszą cechą gatunku.

Podczas gdy reprezentacja historii w powieści, jak twierdzi Rooney, jest początkowo wykorzystywana strategicznie przez powieściopisarzy zaangażowanych w debatę na temat rewolucji, zostaje ona przywłaszczona na początku XIX wieku przez autorów takich jak Edgeworth, Morgan i Porter do innych, często powiązanych celów ideologicznych, zanim ostatecznie przekształci się w stabilną, bezpartyjną, wyestetyzowaną cechę formy praktykowaną przez Waltera Scotta. The French Revolution Debate and the British Novel, 1790-1814 pokazuje, że transformacja powieści w tym fascynującym momencie brytyjskiej historii politycznej i literackiej przyczyniła się do powstania powieści historycznej, która po raz pierwszy została zrealizowana w Waverley Scotta (1814).