Dead or Alive - brytyjskie horrory z lat 1980-1989

Opinie czytelników

Książka otrzymała pozytywne opinie za swoją dokładność, zawartość informacyjną i wartość referencyjną dla fanów horroru, chociaż niektórzy użytkownicy zgłaszali problemy z formatowaniem edycji Kindle.

Terminowa dostawa, dokładna i pouczająca treść, przyjemne dodatki, niezbędna dla fanów horroru, służy jako dobre źródło odniesienia.

Słabo sformatowane wydanie Kindle.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Dead or Alive British Horror Films 1980-1989

Zawartość książki:

MAMY TAKIE WIDOKI DO POKAZANIA!

Czy brytyjskie kino znajduje się na najniższym poziomie - poziom oglądalności spada, ataki ze strony cenzorów i władz, cięcia w finansowaniu - czy ten niegdyś dumny obszar branży rozrywkowej można uratować?

​.

"Dead or Alive" to pierwsze książkowe studium brytyjskiego kina grozy lat 80-tych, badające i celebrujące różnorodność produkcji filmów gatunkowych w Wielkiej Brytanii w tym okresie zmian. Od Pinheada po amerykańskiego wilkołaka, od nagich kosmicznych wampirów po Kenny'ego Everetta, przeczytaj, jak scena post-hammerowa odważyła się podtrzymać płomień strachu w Wielkiej Brytanii Thatcher.

Plotka głosi, że lata 80. raczej odrzuciły przygnębienie i mrok na rzecz jaskrawych kolorów podstawowych, wyrzeźbionych fryzur, MTV, ocieplaczy na nogi, płyt kompaktowych i Johna Hughesa. Należy jednak pamiętać, że brytyjska telewizja na początku omawianego okresu była zalana nadprzyrodzonymi i psychologicznymi dreszczami, od Hammer House of Horror do Rentaghost, Sapphire & Steel do Tales of the Unexpected. W świecie muzyki, każdy Duran Duran lub Spandau Ballet był kontrowany przez zespoły, które odważyły się zagłębić w mroczne terytorium - album Juju Siouxsie and the Banshees z 1981 roku był przepełniony voodoo, widmami i tajemnymi praktykami.

Iron Maiden często korzystali z klasycznych odniesień do horroru i stworzyli własną potworną maskotkę, szkieletowego super-fana "Eddiego", ruch "Goth" wkroczył szczególnie w północnej Anglii, za pośrednictwem The Sisters of Mercy, Bauhaus, The March Violets i Fields of the Nephilim, a nawet najlepiej sprzedających się gwiazd radiowych, a nawet najlepiej sprzedające się, przyjazne radiu gwiazdy tamtych czasów zdobyły szczyty list przebojów (surowe, ponure "Ghost Town" The Specials, kontrowersyjne i świadome ostrzeżenie nuklearne "Two Tribes" Frankie Goes to Hollywood, a nawet hitowy pean Adama i Mrówki na cześć dandyzmu "Stand and Deliver"). " Bezrobocie i ucisk szerzące się w niektórych regionach kraju i w poszczególnych społecznościach, zbliżająca się obecność czegoś złowrogiego zepsuła oficjalny obraz przedstawiany przez władze, możliwości dla wszystkich, jam jutro, loadsamoney. (Chociaż być może amerykański filmowiec Oliver Stone połączył to lepiej niż ktokolwiek inny, wnosząc całkowicie faustowsko-mefistofeliczną jakość do swojego studium kultury giełdowej z 1988 roku, Wall Street, którego etos "chciwość jest dobra" mógł być najbardziej przerażającą filmową mantrą tych podzielonych czasów). )

Zapraszamy więc na podróż do lat 80-tych, zupełnie niepodobną do żadnej innej, alternatywną wizję epoki. Gdy klasyczni producenci brytyjskich dreszczowców na dużym ekranie, Hammer, Amicus, Tigon i inni, leżeli uśpieni lub całkowicie przestali działać, nowa, różnorodna, niepowiązana i zdecydowanie inna fala wjechała, aby wypełnić lukę. Z pewnością nie zawsze z powodzeniem, ale (zwłaszcza z perspektywy czasu) ze sporymi ambicjami, aby wnieść coś świeżego i wyjątkowego na stół terroru. Ta książka jest dla tych, którzy wolą wyzwanie Lament Configuration od kostki Rubika.