Deaccessioning and Its Discontents: Historia krytyczna

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 11 głosach.

Oryginalny tytuł:

Deaccessioning and Its Discontents: A Critical History

Zawartość książki:

Pierwsza historia wycofywania obiektów ze zbiorów muzealnych, która broni wycofywania jako istotnego elementu praktyki muzealnej.

Muzea często wzbudzają kontrowersje, gdy dokonują deakcesji dzieł - formalnie usuwają obiekty ze stałych kolekcji - a niektórzy krytycy oskarżają je o zdradę cnót obywatelskich i zaufania publicznego. W rzeczywistości, jak przekonuje Martin Gammon w książce Deaccessioning and Its Discontents, deakcesja od wieków stanowi istotny element muzealnego eksperymentu. Gammon przedstawia pierwszą krytyczną historię deakcesji dokonywanych przez muzea od XVII do XXI wieku i obnaża hiperboliczne skrajności "zaprzeczania deakcesji" - założenie, że deakcesja jest zawsze zła - oraz "apologii deakcesji" - kiedy muzea usprawiedliwiają deakcesję, znajdując jakąś wadę w obiekcie - jako symptomy tego samego niezrozumienia roli deakcesji we właściwej praktyce muzealnej. Autor opisuje serię wydarzeń związanych z deakcesją w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych, od katastrofalnych po korzystne, i proponuje typologię zasad, którymi należy się kierować przy przyszłych deakcesjach.

Gammon opisuje likwidację brytyjskich kolekcji królewskich po egzekucji Karola I - kiedy to arcydzieła zostały wykorzystane jako barter do opłacenia niezapłaconych rachunków króla - jako precedens dla przyszłych deakcesji. Opisuje między innymi epizody weteranów wojny secesyjnej w USA, którzy próbowali odzyskać swoje odcięte kończyny z wystaw muzealnych; "aferę Hovinga" z 1972 roku, kiedy Metropolitan Museum of Art sprzedało wiele dzieł, aby zapłacić za portret Vel Zqueza; oraz decyzję Brandeis University (później cofniętą) o zamknięciu Rose Art Museum i sprzedaży całej kolekcji sztuki współczesnej. Dodatek zawiera pierwszą obszerną listę znaczących deakcesji od XVII wieku. Gammon ostatecznie argumentuje, że tętniące życiem muzea muszą ewoluować, obejmując zmiany, straty i ponowne odkrycia.