Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka jest dobrze oceniana za wnikliwe wywiady i piękną prezentację, w szczególności skupiającą się na życiu i twórczości Davida Wojnarowicza. Oferuje głębokie zanurzenie się w scenie artystycznej Lower East Side i prezentuje unikalne fotografie.
Zalety:Szybka wysyłka, idealny stan po przyjeździe, wciągające wywiady, pięknie zaprojektowane, rzadkie fotografie, głęboki wgląd w życie artysty i emocjonalny rezonans.
Wady:Nie odnotowano żadnych znaczących wad; jednak może spodobać się głównie osobom szczególnie zainteresowanym sztuką i kontekstem kulturowym tematów.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
David Wojnarowicz: A Definitive History of Five or Six Years on the Lower East Side
Zawartość książki:
Artysta David Wojnarowicz o swojej pracy, aspiracjach, osobistej historii, poglądach politycznych; Wojnarowicz w dialogu z Sylvem Lotringerem, wraz z osobistymi relacjami przyjaciół i kolegów artystów zebranymi po śmierci Wojnarowicza.
W lutym 1991 roku artysta David Wojnarowicz (1954-1992) i filozof Sylv re Lotringer spotkali się w pożyczonym mieszkaniu w East Village, aby przeprowadzić długo oczekiwany dialog na temat twórczości Wojnarowicza. Wojnarowicz był wtedy u szczytu swojej sławy jako najzacieklejszy przeciwnik krzyżowca moralności senatora Jesse Helmsa - sławy, którą Wojnarowicz na przemian przyjmował i odrzucał. Cierpiący już na ostatnie stadia AIDS David postrzegał swój dialog z Lotringerem jako szansę na wyprostowanie swoich aspiracji, osobistej historii i poglądów politycznych. Obaj zaaranżowali nagranie tego trzygodzinnego dialogu przez wspólną przyjaciółkę, artystkę Marion Scemama. Lotringer przechowywał taśmę przez długi czas. Po śmierci Wojnarowicza w następnym roku stwierdził, że transkrypcja jest niezwykle poruszająca, ale w jakiś sposób niekompletna. David próbował, często z rozdzierającą serce elokwencją, zdefiniować nie tylko swoją karierę, ale także jej miejsce w czasie. Temat był ogromny i wykraczał poza rzeczywisty dialog. Następnie Lotringer spędził kilka następnych lat na zbieraniu dodatkowych komentarzy na temat życia i pracy Wojnarowicza od tych, którzy znali go najlepiej - przyjaciół, z którymi współpracował. Lotringer poprosił o osobiste zeznania przyjaciół Wojnarowicza i innych artystów, w tym Mike'a Bildo, Steve'a Browna, Julii Scher, Richarda Kerna, Carlo McCormicka, Bena Neilla, Kiki Smith, Nan Goldin, Marguerite van Cook i innych.
To, co wyłania się z tych mistrzowsko przeprowadzonych wywiadów, to zaskakujący wgląd w coś, co historia sztuki zna, ale systematycznie ukrywa: kolaboracyjną naturę pracy każdego "wielkiego artysty". Wszyscy ci respondenci w pewnym momencie tworzyli performanse, filmy, rzeźby, fotografie i inne wspólne prace z Wojnarowiczem. W tym sensie Wojnarowicz jawi się nie tylko jako wielki pomysłodawca, ale jako wielki syntezator.
