Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Dawid, zgodnie z Pismem Świętym A.T. i N.T., był nie tylko ważną postacią starożytności, który był nie tylko jednym z najlepszych królów Izraela, doskonałym poetą-śpiewakiem, ale także w swoim życiu, zwłaszcza w Księdze Psalmów, która nosi jego imię, pełnił prorocze funkcje mesjańskie, nie zdając sobie z tego sprawy.
W rzeczywistości, gdyby nie było Nowego Testamentu, który wyraźnie ujawnia, że był on prorokiem mesjańskim, nie bylibyśmy w stanie określić go jako takiego, ponieważ NT w wielu fragmentach, w których wspomniane jest jego imię, nigdy nie określa, że był prorokiem mesjańskim. Oto fragment w N. T., w którym Dawid jest zdefiniowany jako wyjątkowy prorok mesjański.
Ponieważ był on prorokiem i wiedział, że Bóg przysiągł mu, iż sprawi, że jeden z jego potomków zasiądzie na jego tronie, przewidział zmartwychwstanie Chrystusa i mówił o nim, że nie zostanie opuszczony w grobie, a jego ciało nie zazna rozkładu (Dzieje Apostolskie 2:30-31). Imię Dawida jest wspomniane w Biblii w 963 fragmentach z A.T.
i w tych z N.T., 1101 razy 903 fragmenty znajdują się w A.T. i 54 fragmenty w N.T.. T.
i 54 fragmenty w NT. Dzięki tej statystyce natychmiast zdajemy sobie sprawę ze znaczenia Dawida, nie tylko w judaizmie, ale także w chrześcijaństwie.
