Datowanie węglem, zimna fuzja i krzywa kula

Opinie czytelników

Książka „Carbon Dating, Cold Fusion, and a Curve Ball” bada skrzyżowanie nauki i wydarzeń biblijnych, koncentrując się w szczególności na datowaniu radiowęglowym i zimnej fuzji. Podczas gdy wielu czytelników uważa te teorie za intrygujące, a tekst za przystępny, pojawiają się głosy krytyki dotyczące naukowej zasadności twierdzeń i mieszania wiary z nauką.

Książka przedstawia fascynujące idee, które podważają tradycyjne poglądy naukowe, szczególnie w odniesieniu do datowania radiowęglowego. Jest dobrze napisana i przystępna dla nie-naukowców, dzięki czemu złożone tematy są łatwiejsze do zrozumienia. Wielu czytelników docenia innowacyjne powiązania między koncepcjami naukowymi a narracjami biblijnymi. Książka jest opisywana jako pouczająca dla różnych dziedzin, w tym geologii, paleontologii i archeologii.

Niektórzy czytelnicy uważają, że książce brakuje rygorystycznych dowodów naukowych i przedstawia teorie, które są bardziej pseudonauką niż faktem. Inni sugerują, że wymaga ona otwartego umysłu na połączenie przez autora nauki i wiary, co może nie spodobać się każdemu, zwłaszcza tym, którzy szukają ściśle naukowych dyskusji. Żargon naukowy może również sprawić, że dla niektórych będzie to powolna lektura, a istnieją mieszane uczucia co do traktowania wiarygodności naukowej.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Carbon Dating, Cold Fusion, and a Curve Ball

Zawartość książki:

Paleontolodzy i geolodzy są zainteresowani wiekiem skamieniałości, skał i minerałów, na podstawie których określają wiek warstw geologicznych w kolumnie geologicznej. Naukowcy wykorzystują radioaktywne metody datowania, takie jak radioaktywne rozpady węgla 14, uranu 238 i toru 232 w skamieniałościach i minerałach.

Dokładne określenie wieku zależy od znajomości szybkości emisji radioaktywnych i względnych ilości pierwiastków początkowych i produktowych w serii rozpadów. Jeśli jednak zakłócająca zmiana jądrowa miała miejsce wcześniej, postrzegany wiek złoża ziemi musiałby być błędny. W 1989 roku dr Martin Fleischmann i Stanley Pons z Uniwersytetu w Utah ogłosili odkrycie zimnej fuzji jądrowej - fuzji wodoru w celu wytworzenia helu i energii wewnątrz metalowych elektrod w temperaturze pokojowej.

Wkrótce potem badania nad zimną fuzją ujawniły również, że transmutacje jądrowe, tworzące wiele nowych pierwiastków, zachodzą bardzo często. Nawet celowo dodany radioaktywny uran i tor w ogniwach typu zimnej fuzji spowodował transmutacje i zniknięcie do 95 procent radioaktywności w ciągu godzin lub minut. Ponadto odkryto, że specjalne pompy wodne, wynalezione w Ameryce i Europie, generują "nadmiar ciepła" i możliwe efekty jądrowe poprzez intensywne mieszanie wody i tworzenie "pęcherzyków kawitacyjnych".

W książce Carbon Dating, Cold Fusion, and a Curve Ball autor postuluje zakłócające zmiany jądrowe (pierwiastków) zachodzące na Ziemi i proponuje, że rozległe transmutacje pierwiastków nastąpiły w wyniku intensywnej hydrodynamiki podczas potopu Noego (Rdz 6-8). Jeśli tak, to można sobie wyobrazić, że nastąpiła znaczna zmiana pierwiastków promieniotwórczych, co czyni niewiarygodnymi wyniki datowania radioaktywnego w większości analiz wykonywanych obecnie. Przedstawiono stosunkowo prosty test tej teorii.

W teście wykorzystano kawałek metalu bizmutu, zbiornik z wodą i silnik zaburtowy łodzi. Książka napisana jest dla nie-naukowców, ale osoby przeszkolone w naukach fizycznych lub inżynierii są zaproszone do zbadania nowej hipotezy transmutacji pierwiastków Ziemi i wynikającej z tego zmiany datowania materiału ziemskiego przez pierwiastki promieniotwórcze.