Dassault Mirage F1s

Opinie czytelników

Książka o Dassault Mirage F1 otrzymała mieszane recenzje. Chociaż zawiera dobre zdjęcia i porusza interesujący temat, wielu recenzentów wskazało na istotne wady w jej składzie, edycji i skupieniu się na treści.

Książka zawiera wiele doskonałych zdjęć i zapewnia wgląd w Mirage F1, szczególnie w służbie hiszpańskiej. Niektórzy czytelnicy uważają ją za wartościowy album wizualny pomimo jej wad.

Krytycy podkreślają niską jakość zdjęć, brak spójności tekstu i odpowiedniej korekty, nieprawidłowe nazwy na okładce oraz skupienie się na niedokładnym przedstawieniu tematu, szczególnie zaniedbując francuskie F1. Wiele szczegółów jest źle wykonanych i wskazuje na pospieszną publikację.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Mirage F1 wyłonił się z serii badań projektowych przeprowadzonych przez francuskiego producenta samolotów Dassault Aviation.

Pierwotnie starano się opracować większą pochodną Mirage III, która stała się Mirage F2, aby służyć jako stanowisko testowe napędu pionowego startu i lądowania (VTOL) podobne do Dassault Mirage IIIV, jednak wkrótce uznano, że powstający projekt może również funkcjonować jako podstawa kompetentnego myśliwca. Zarówno Mirage F2, jak i jego mniejsza pochodna, określana jako Mirage F3, spotkały się ze znacznym zainteresowaniem zarówno ze strony Dassault, jak i Francuskich Sił Powietrznych, które były zainteresowane jego przyjęciem jako myśliwca bombardującego dalekiego zasięgu jako środka tymczasowego przed przyjęciem planowanego anglo-francuskiego samolotu uderzeniowego o zmiennej geometrii (AFVG).

Równolegle z pracami nad Mirage F3, który miał służyć jako samolot przechwytujący, Dassault zdecydował się na opracowanie jednomiejscowej pochodnej, wyposażonej we francuski silnik turboodrzutowy SNECMA Atar 9K-50. Hiszpańskie Siły Powietrzne były drugim klientem Mirage F1 i zakupiły w sumie 91 maszyn w różnych wariantach od 1975 roku, wyposażając w sumie cztery eskadry, w latach 1998-2000 ocalałe zostały zmodernizowane do standardów Mirage F1M i zostały wycofane ze służby w czerwcu 2013 roku, ale około 22 z nich otrzymało nowe życie po nabyciu przez Draken International do wykorzystania jako agresorzy w USA.