Ocena:
Książka „Darkroom: A Memoir in Black and White” autorstwa Lili Quintero Weaver oferuje unikalne i fascynujące spojrzenie na erę praw obywatelskich na Południu oczami argentyńskiej imigrantki. Połączenie osobistej narracji i oszałamiających ilustracji odbiło się echem wśród wielu czytelników, dzięki czemu jest to zalecana lektura dla różnych odbiorców, w tym nauczycieli i młodzieży. Niektórzy krytycy wspominają jednak, że pewne złożoności tematu można było zbadać głębiej.
Zalety:⬤ Unikalne spojrzenie imigrantów na prawa obywatelskie i relacje rasowe.
⬤ Wspaniałe i sugestywne ilustracje, które wzbogacają narrację.
⬤ Angażująca historia, która łączy czytelników z różnych środowisk.
⬤ Polecana do celów edukacyjnych i ma potencjał, by trafić do młodzieży.
⬤ Porusza tematy tożsamości, przynależności i empatii.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważali, że książka mogłaby bardziej zagłębić się w pewne złożone kwestie.
⬤ Ostrzeżenie przed czytaniem na zwykłym Kindle ze względu na trudności w przeglądaniu grafiki.
⬤ Niektóre treści są bardzo specyficzne dla kontekstu autora, co może nie być uniwersalne.
(na podstawie 30 opinii czytelników)
Darkroom: A Memoir in Black and White
Darkroom: A Memoir in Black and White to poruszająca i poruszająca osobista opowieść o dzieciństwie, rasie i tożsamości na amerykańskim Południu, przedstawiona na oszałamiających ilustracjach autorki, Lili Quintero Weaver. W 1961 roku, gdy Lila miała pięć lat, wraz z rodziną wyemigrowała z Buenos Aires w Argentynie do Marion w stanie Alabama, w samym sercu Czarnego Pasa Alabamy.
Jako wykształceni, latynoscy imigranci z klasy średniej w regionie, który był zdefiniowany przez segregację, Quinteros zajmowali uprzywilejowaną pozycję, z której mogli patrzeć na rasową kulturę, którą zamieszkiwali. Weaver i jej rodzina byli naocznymi świadkami kluczowych momentów w ruchu na rzecz praw obywatelskich. Ale Darkroom to także jej osobista historia: kronika tego, jak to było być latynoską dziewczyną na Południu Jima Crowa, walczącą o zrozumienie zarówno obcego kraju, jak i okropności stosunków rasowych w naszym kraju.
Weaver, która nie była ani czarna, ani biała, bardzo wcześnie zaobserwowała nierówności w amerykańskiej kulturze, z jej ideałem blondynki i niebieskookiej kobiety. Przez całe życie Lila starała się znaleźć swoje miejsce w tym społeczeństwie i walczyła z otaczającą ją dyskryminacją.