Ocena:
Książka Jansa Wagera oferuje akademicką eksplorację filmów noir i neo noir, prezentując intrygujące spostrzeżenia na temat portretowania kobiet, w szczególności femme fatale. Autorka omawia historyczną nieobecność Afroamerykanów w filmie noir i kategoryzuje współczesne filmy na retro noir i neo noir w oparciu o agencję postaci kobiecych. Choć pouczający, styl pisania może nie spodobać się wszystkim czytelnikom ze względu na akademicki ton i feministyczną perspektywę.
Zalety:Oferuje unikalny wgląd w rolę femme fatale, omawia portret Afroamerykanów w filmie noir, dokonuje przekonujących rozróżnień między retro noir i neo noir oraz zapewnia przemyślany komentarz dla entuzjastów filmu noir.
Wady:Styl pisania może być zbyt akademicki i może być zniechęcający dla niektórych czytelników; ma również wyraźne antykapitalistyczne i feministyczne nastawienie, które może nie rezonować z każdym.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
Dames in the Driver's Seat: Rereading Film Noir
Dzięki skupieniu się na niebezpiecznych, zdeterminowanych femmes fatales, twardych detektywach i zbrodniach, które prawie, ale nigdy się nie udają, film noir od dawna cieszy się popularnością zarówno wśród widzów, jak i krytyków filmowych. Film noir był podstawą klasycznego hollywoodzkiego kina w latach 1941-1958 i cieszył się odrodzeniem popularności od lat 90-tych.
Dames in the Driver's Seat oferuje nowe spojrzenie zarówno na klasyczne, jak i współczesne noir przez pryzmat płci, klasy i rasy. Jans Wager analizuje, w jaki sposób zmiany w reprezentacji ról kobiet i mężczyzn, statusu klasowego i tożsamości rasowych w filmie noir odzwierciedlają zmiany w kulturze, która jest obecnie często określana jako postmodernistyczna i postfeministyczna. Po rozdziałach wprowadzających, które ustanawiają teoretyczne podstawy jej argumentów, Wager angażuje się w uważną lekturę klasycznych noirów Zabójcy, Z przeszłości i Pocałuj mnie śmiertelnie oraz współczesnych noirów L.
A. Confidential, Mulholland Falls, Fight Club, Zmierzch, Fargo i Jackie Brown.
Wager dzieli najnowsze filmy na retro-noiry (nakręcone współcześnie, ale rozgrywające się w latach 40. i 50.) oraz neo-noiry (nakręcone i rozgrywające się współcześnie, ale nawiązujące narracyjnie lub stylistycznie do klasycznego noir).
Wykraczając poza wcześniejsze badania nad noir, jej wnikliwa lektura tych filmów ujawnia, że retro-noiry spełniają reakcyjną funkcję społeczną, nostalgicznie spoglądając wstecz na przestarzałe role płciowe i relacje rasowe, podczas gdy neo-noiry często oferują bardziej rewizjonistyczne przedstawienia kobiet, choć niekoniecznie osób kolorowych.
