Kanonicy augustiańscy przenieśli się do opactwa Dale w 1162 roku ze swojego poprzedniego domu w opactwie Calke.
Kilka lat później zostali oni zastąpieni przez kanoników premonstratensów z Tupholme, a kilka lat później przez kolejną grupę premonstratensów z Welbeck. Wszystkie te próby zakończyły się niepowodzeniem, głównie z powodu izolacji obszaru i braku dobrych gruntów ornych pośród gęstych lasów.
Od około 1199 roku opactwo stało się na tyle dobrze ugruntowane, że wraz z nabyciem kolejnych ziem, dziesięcin i innych nieruchomości przetrwało przez następne 340 lat. Chociaż opactwo było stosunkowo duże, mieszkało w nim nie więcej niż 24 kanoników. Opactwo zapewniało kapłanów w Ilkeston, Heanor, Kirk Hallam i Stanton by Dale.
Opactwo posiadało około 24 000 akrów (97 km) ziemi. Znaczna część z nich była dzierżawiona, wynajmowana lub wykorzystywana do wypasu lub produkcji produktów dla mieszkańców opactwa.
