Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Dadibaajim: Returning Home through Narrative
Narracje Dadibaajim pochodzą z ziemi, rodzą się z doświadczenia i obserwacji. Odwołując się do tej krytycznej metodologii Anishinaabe w nauczaniu i uczeniu się, Helen Agger dokumentuje i odzyskuje historię, tożsamość i nieodłączne prawo Namegosibii Anishinaabeg do opieki, użytkowania i zajmowania ich ojczyzny Trout Lake.
Kiedy matka Aggera, Dedibaayaanimanook, urodziła się w 1922 roku, społeczność miała ograniczony kontakt z europejsko-kanadyjskimi osadnikami i nadal żyła na swoim terytorium zgodnie z sezonowymi migracjami wzdłuż szlaków rolniczych, łowieckich i rybackich. XX wieku kolonializm był w pełnym rozkwicie: rozwój hydrotechniki spowodował poważne zalanie tradycyjnych terytoriów, osadnicy opanowali jezioro Trout Lake ze względu na jego potencjał surowcowy, turystyczny i rekreacyjny, a Namegosibii Anishinaabe zostali zmuszeni do opuszczenia swoich ojczyzn na terytorium traktatu 3 w północno-zachodnim Ontario. Agger wydobywa archiwum list płac traktatowych, spisów ludności i prac wpływowych antropologów, takich jak A.
I. Hallowell, ale narracje dadibaajim ośmiu członków społeczności z trzech pokoleń stanowią serce tej książki.
Dadibaajim stanowią ramy, które wypełniają milczenia i pominięcia w zapisach kolonialnych. Osadzone w języku i epistemologii Anishinaabe, rejestrują, w jaki sposób mieszkańcy Namegosibiing doświadczyli inwazji powiązanych ze sobą sił kolonializmu i zglobalizowanego neoliberalizmu na ich życie i ojczyznę.
Ostatecznie Dadibaajim jest przesłaniem o tym, jak wszyscy ludzie mogą dobrze żyć na ziemi.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)