Dachy Teheranu

Opinie czytelników

Książka jest zbiorem poezji i opowieścią o dorastaniu, osadzoną na tle Teheranu lat 70. XX wieku, poruszającą tematy miłości, przyjaźni i surowych realiów życia w represyjnym reżimie. Pisarstwo głęboko rezonuje z czytelnikami, wywołując silne emocje i poczucie związku z uniwersalnymi doświadczeniami.

Poezja jest pięknie napisana, przystępna i zrozumiała; oddaje unikalny głos, który rezonuje z różnorodną publicznością. Narracja jest szczera i intymna, zagłębiając się w osobiste wspomnienia i przyjaźnie, jednocześnie poruszając poważne tematy polityczne i niuanse kulturowe.

Niektórzy czytelnicy uważali, że w książce brakuje wystarczającej eksploracji odrębnej kultury irańskiej, a zamiast tego kładzie się nacisk na uniwersalne tematy, co może umniejszać wyjątkowość tego miejsca. Głębia emocjonalna może prowadzić do ciężkiego doświadczenia czytelniczego.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Rooftops of Tehran

Zawartość książki:

„W Rooftops of Tehran Sholeh Wolpe wyłania się niezapomniana obsada postaci, od policjanta z moralnością z trującą żyletką po dziewczyny wrony trzepoczące czarnymi ubraniami, od kobiety z tatuażem pszczelego roju wyłaniającym się z jej krocza po autorkę jako młodą dziewczynę na dachu Teheranu z boskim widokiem „unoszącym się nad miastem / gdzie bicie, oszustwa, modlitwy, pieśni / i życzliwość są odcieniami jednego koloru”.

Oto pyszna książka z wierszami, pachnąca szafranem i zabarwiona granatem w swojej wizji Iranu i życia imigrantów w Kalifornii. Wiersze Wolpe są jednocześnie humorystyczne, smutne i seksowne, co oznacza, że są kapryśnie ludzkie, ludzkie nawet w tym, że marzą o skrzydłach i zawsze grożą wzbiciem się w powietrze”.

--Tony Barnstone, wielokrotnie nagradzany poeta i tłumacz, autor książki The Golem of Los Angeles.