Reading with the Senses in Victorian Literature and Science
Dziewiętnastowieczne nauki podzieliły doświadczenie zmysłowe na dwa odrębne obszary: fizykę cielesną doznań i aktywność umysłową percepcji.
Ten podział na dwie odrębne kategorie miał fundamentalne znaczenie dla wiktoriańskiej fizyki, fizjologii i psychologii eksperymentalnej. Jak ujawnia David Sweeney Coombs, był on jednak równie ważny dla wiktoriańskich powieściopisarzy, estetów i krytyków, dla których rozróżnienie między doznaniem a percepcją stanowiło klucz do zrozumienia długotrwałego literacko-estetycznego pytania o pozornie magiczną moc literatury do wyczarowywania smaków, widoków, dotyków i dźwięków z surowego medium druku.
W wiktoriańskiej literaturze, nauce i filozofii paralela między czytaniem a postrzeganiem dała początek doniosłym debatom na temat opisu jako sposobu poznania, a także tego, w jaki sposób, a nawet czy, czytanie o świecie różni się od doświadczania go z pierwszej ręki. Analizując powieści i krytykę artystyczną George'a Eliota, Thomasa Hardy'ego, Vernona Lee i Waltera Patera, a także prace naukowe Hermanna von Helmholtza, Williama Jamesa i innych, książka ta pokazuje, w jaki sposób literatura wiktoriańska oferuje nam sposoby nie tylko dotykania, ale także zmagania się z materialnymi realiami, które Clifford Geertz nazwał "twardymi powierzchniami życia".