Czytanie Johna Banville'a przez Jeana Baudrillarda

Oryginalny tytuł:

Reading John Banville Through Jean Baudrillard

Zawartość książki:

John Banville to jeden z najwybitniejszych współczesnych irlandzkich prozaików, powszechnie znany jako mistrz symetrii i metafory. Zręczny eksplorator mętnych wód pamięci, jest nieustępliwym badaczem niepewności ludzkiej kondycji. Oprócz wielu sztuk teatralnych i niezliczonych artykułów w czasopismach i gazetach, szesnaście powieści Banville'a zostało entuzjastycznie przyjętych. W 2005 roku Morze zdobyło nagrodę Man Booker Prize. Następnie Banville zdobył Nagrodę Franza Kafki w 2011 roku, Nagrodę Irish PEN za wybitne osiągnięcia w literaturze irlandzkiej w 2013 roku oraz Nagrodę Księcia Asturii, poszukiwaną hiszpańską nagrodę literacką, w 2014 roku. Mówi się także o tym, że Banville może być kandydatem do literackiej Nagrody Nobla.

Niniejsze studium jest pierwszym, w którym zastosowano aspekty myśli Jeana Baudrillarda na temat symulacji do twórczości Johna Banville'a, śledząc i analizując przypadki symulacji w siedmiu powieściach i dwóch sztukach teatralnych Banville'a, które zostały opublikowane w latach 1997-2015. Analiza rzuca światło na kwestie dwulicowości, uzurpowanych tożsamości, masek i maskowania oraz niestabilności jaźni i rzeczywistości. Pokazuje, w jaki sposób twórczość Banville'a wchodzi w dialog z ideą Baudrillarda, że symulacja jest ważnym sposobem percepcji. Istnieje sieć wielorakich i mutujących połączeń, które rozciągają się wstecz do odległych zakątków dawnych mitologii i naprzód do takich królestw ponowoczesności, jakie Baudrillard przewiduje w swoich opisach trzeciego porządku symulakrów. Uważna lektura tych tekstów Banville'a ujawnia obecność zawartych w nich idei Baudrillarda. Obejmują one tendencję rzeczy do unoszenia się w powietrzu, kopie zastępujące oryginały, zniekształcone lub nieobecne połączenia z rzeczywistością oraz - w co najmniej jednej powieści - cały ludzki świat będący artystyczną kopią utraconego lub nieistniejącego oryginału. Jeśli chodzi o jaźń, Baudrillard wydaje się wyobrażać sobie jaźń jako w pełni funkcjonalną cząsteczkę, obracającą się w "nieprzerwanym obwodzie bez odniesienia lub obwodu". Główni bohaterowie narracji Banville'a, choć mają tendencję do poszukiwania jednolitego "ja", zamiast tego mogą znaleźć pustkę w swoim rdzeniu.

Jaźń wyłania się jako ignis fatuus - światło-widmo podsycające własne iluzje samostanowienia. Poczucie zawrotnej bliskości egzystencjalnej pustki jest nieodłącznym elementem tekstów Banville'a i sugeruje, że w ich centrum również znajduje się pustka. Niniejsze studium pokazuje również, że w twórczości Banville'a twórcze akty transformacji i odnowy dostarczają środków - jakkolwiek ulotnych - do oporu i zarządzania tą pustką. Czytając Banville'a poprzez Baudrillarda, zyskujemy ważny wgląd w jego spojrzenie na kondycję ludzką.

Reading John Banville Through Jean Baudrillard jest ważnym źródłem dla naukowców, nauczycieli i studentów w dziedzinie literatury współczesnej i studiów irlandzkich.