Ocena:

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Reading and the Making of Time in the Eighteenth Century
Książki zawsze stanowiły dla czytelników problem czasu. Stając się powszechnie dostępną w XVIII wieku - kiedy godziny pracy wzrosły, a lżejsze i szybsze formy czytania (gazety, czasopisma, arkusze) zyskały na popularności - materialna forma książki kodeksowej zaprosiła czytelników do twórczego umiejscowienia się w czasie. Opierając się na listach, pamiętnikach, dziennikach lektur oraz szeregu powieści z XVIII i początku XIX wieku, Christina Lupton w książce Reading and the Making of Time in the Eighteenth Century konkretnie opisuje, w jaki sposób czytelnicy książek z przeszłości rzeźbili, rozszerzali i przewidywali czas.
Umieszczając kanoniczne dzieła Elizabeth Inchbald, Henry'ego Fieldinga, Amelii Opie i Samuela Richardsona obok dzieł mniej znanych autorów i czytelników, Lupton traktuje książki jako przedmioty, które są dobre w przyciąganiu określonych form uwagi i ścieżek powrotu. W przeciwieństwie do cyfrowych interfejsów naszych czasów oraz efemerycznych gazet i pamfletów czytanych w XVII wieku, książki rzadko są postrzegane jako kształtujące lub zatrzymujące współczesny czas. Jednak, jak pokazuje Lupton, książki są często odkładane i podnoszone, są przeglądane, a także czytane sekwencyjnie, i są przekazywane jako przedmioty zaprojektowane w celu pokonywania dystansów czasowych. Pokazując, w jaki sposób sam dyskurs angażuje się w te materialne praktyki, Lupton argumentuje, że czytanie jest czymś, co należy badać zarówno tekstowo, jak i historycznie.
Odwołując się do współczesnych teoretyków, takich jak Niklas Luhmann, Bruno Latour i Bernard Stiegler, Lupton oferuje rzadkie fenomenologiczne podejście do badania konkretnej dziedziny historycznej. Ta fascynująca książka wyróżnia się połączeniem badań archiwalnych, inteligentnych dociekań teoretycznych i refleksji autobiograficznej.