Czy można przeżyć własną śmierć?

Opinie czytelników

Książka porusza interesujące filozoficzne tematy tożsamości osobistej, kwestionując powszechne przekonania związane z problemem umysł-ciało. Cierpi ona jednak z powodu kiepskiego języka i organizacji, przez co czytelnikom trudno jest podążać za przedstawianymi argumentami.

Książka porusza ważne kwestie dotyczące tożsamości osobistej, ciągłości w czasie i koncepcji życia pozagrobowego. Nadrzędna idea jest doceniana jako intrygująca i prowokująca do myślenia.

Pisanie jest krytykowane jako zagmatwane, źle zorganizowane i trudne do naśladowania, co skutkuje zagmatwaną prezentacją argumentów filozoficznych. Recenzenci uważają, że argumenty są nieprzekonujące i okrężne, a styl opisywany jest raczej jako ciężki niż wciągający.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Merely Mortal?: Can You Survive Your Own Death?

Zawartość książki:

„To, czy mamy żyć w przyszłym stanie...

jest najważniejszym pytaniem, jakie można zadać..... Jednak pojawiły się dziwne wątpliwości co do znaczenia tej tożsamości lub identyczności osoby, która jest implikowana w pojęciu naszego bytu teraz i w przyszłości....”.

Słowa te, napisane przez anglikańskiego biskupa Josepha Butlera, w zwięzły sposób podsumowują sedno problemu, który znany filozof Antony Flew podejmuje w tej głęboko przemyślanej książce. Pomimo odwiecznej nadziei na życie poza grobem, Flew pokazuje, że istnieją nieprzezwyciężone trudności w wyjaśnieniu pośmiertnego przetrwania na racjonalnych podstawach. Analizuje on trzy sposoby, w jakie filozofowie przeszłości próbowali obejść te trudności: „sposób rekonstytucjonistyczny” (cudowne ponowne złożenie naszych zmarłych ciał w jakimś przyszłym czasie, takim jak Sąd Ostateczny); „sposób ciała astralnego” (rodzaj duplikatu, niewykrywalnego „ciała”, które oddziela się od ciała materialnego po śmierci); oraz „sposób platońsko-kartezjański” (bezcielesny umysł lub dusza zawierająca tożsamość osoby, która żyje po śmierci).

Głównym problemem, twierdzi Flew, jest niemożność logicznego wykazania, w jaki sposób osoba, która przeżyła śmierć w jakimkolwiek wyobrażonym zmienionym stanie, mogłaby identyfikować się jako ta sama osoba, która wcześniej żyła na Ziemi w ciele i krwi. Flew dokonuje przeglądu zarówno klasycznych argumentów Platona, Arystotelesa, Akwinaty i Kartezjusza, jak i współczesnych odkryć parapsychologii, wyjaśniając tę złożoną kwestię z logicznym rygorem i ujmującym dowcipem.