Czuć się Włochem: Sztuka etniczności w Ameryce

Opinie czytelników

Książka „Feeling Italian” autorstwa Ferraro to przemyślana i sugestywna eksploracja tożsamości włosko-amerykańskiej poprzez serię esejów, pomimo trudnego języka akademickiego. Przedstawia fascynujące narracje i krytykuje stereotypy w kulturze włosko-amerykańskiej. Recenzja zawiera również krótki komentarz na temat zadowolenia z dostawy produktu.

Książka zapewnia bogatą i wciągającą eksplorację życia włoskich Amerykanów, z dobrze przygotowanymi narracjami i krytycznym wglądem w tożsamość i stereotypy. Pisanie jest opisywane jako pełne wdzięku i otrzymało wyróżnienia, takie jak American Book Award.

Język akademicki może być dławiąco gęsty i trudny do zrozumienia, co może umniejszać doświadczenie czytelnika.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Feeling Italian: The Art of Ethnicity in America

Zawartość książki:

2006 American Book Award, przyznawana przez Before Columbus Foundation.

Emigracja południowych Włochów do Stanów Zjednoczonych osiągnęła swój szczyt całe stulecie temu - ich potomkowie są teraz w czwartym i piątym pokoleniu, rozproszeni po swoich starych przemysłowych dzielnicach, sprofesjonalizowani i w pełni zintegrowani z "tyglem kulturowym". Z pewnością historycy społeczni mają rację: włoscy Amerykanie zanikają w zmierzchu swojej etniczności. Dlaczego więc amerykańska wyobraźnia zachwyca się serialem The Sopranos i innymi portretami włoskości?

Włosko-amerykańska tożsamość, będąca obecnie mieszanką historii i fantazji, ludzi z krwi i kości i aż nazbyt dobrze znanej karykatury, wciąż ma nas czegoś nauczyć, w tym tego, dlaczego każdy z nas, jako obywatel Stanów Zjednoczonych XX wieku i jego utrzymujących się kultur, jest już w pewnym stopniu Włochem. Twierdząc, że media stały się głównym nośnikiem włoskiej wrażliwości, Ferraro bada serię książek, filmów, obrazów i płyt w dziesięciu dramatycznych winietach. Przedstawione artefakty kulturowe obejmują całą gamę, od obrazów Josepha Stelli i muzyki Franka Sinatry, po nieprzemijającą popularność Ojca Chrzestnego i włoskie pochodzenie Madonny. W stylu prozy tak żywym jak jego tematy, Ferraro tworzy sardoniczną pieśń miłosną do sztuki i ikonografii włoskiej Ameryki.