Cztery pogrzeby, żadnego małżeństwa: Pamiętnik

Opinie czytelników

Wspomnienia Mike'a Kerena, „Cztery pogrzeby, bez ślubu”, to przejmująca i pełna humoru eksploracja opieki nad starzejącymi się rodzicami, podkreślająca tematy miłości, straty i wyzwań związanych z systemem opieki zdrowotnej. Książka w umiejętny sposób równoważy momenty śmiechu i głębokich emocji, gdy Keren opowiada o swoich doświadczeniach związanych z upadkiem i śmiercią rodziców, pokazując swój dowcip i intymne więzi w rodzinie.

Książka jest chwalona za zdolność do rozśmieszania i płaczu czytelników, prezentując szczerą i zrozumiałą narrację. Humor i dowcip Kerena rozjaśniają ciężkie tematy związane ze stratą i opieką, sprawiając, że trudne tematy stają się przystępne. Wielu recenzentów doceniło autentyczność narracji, emocjonalną głębię i wgląd w doświadczenie opiekuna. Pisanie jest opisywane jako fascynujące i wciągające, co sprawia, że trudno je odłożyć.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać humor użyty w kontekście żałoby za nieodpowiedni lub wulgarny, co może umniejszyć ogólne wrażenia. Dodatkowo, emocjonalna treść może być wyzwaniem dla tych, którzy obecnie poruszają się w podobnych sytuacjach opiekuńczych, ponieważ konfrontuje się z surowymi realiami systemu opieki zdrowotnej i opieki u schyłku życia.

(na podstawie 25 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Four Funerals, No Marriage: A Memoir

Zawartość książki:

W książce Four Funerals, No Marriage: A Memoir of Love, Care giving and Loss Keren daje czytelnikom wgląd w swoją nieoczekiwaną przygodę z opieką nad chorymi i umierającymi rodzicami i teściami. Często zabawna i zawsze przejmująca historia zaczyna się, gdy jego kochający, ale trudni rodzice ogłaszają, że wracają do New Jersey z domu spokojnej starości w Karolinie Północnej, ponieważ "nigdy tak naprawdę im się tam nie podobało".

W ciągu kilku dni od przyjazdu na polowanie na dom, jego ojciec trafia do szpitala z udarem, a jego matka z kolejnym z serii ataków serca. W tym samym czasie matka jego partnera wraca do zdrowia po histerektomii i zmaga się z chemioterapią po zdiagnozowaniu raka jajnika.

Keren jest poważnie zaniepokojony tym, co postrzega jako beztroski system opieki zdrowotnej, z którego wcześniej uciekł, porzucając karierę psychologa klinicznego, gdy poczuł się zbyt sfrustrowany przez organizacje, w których pracował. Dodatkowo musi radzić sobie z nieszczęśliwym małżeństwem swoich rodziców, relacjami między rodzeństwem, które często były jego zgubą, homofobicznym światem i własną dysregulacją afektywną przez całe życie.