Czternastu bizantyjskich władców - Chronografia Michaela Psellusa

Opinie czytelników

„Chronographia” Michaela Psellusa oferuje unikalną relację z pierwszej ręki na temat bizantyjskich władców w XI wieku, łącząc osobiste spostrzeżenia z narracjami politycznymi. Podczas gdy wielu czytelników docenia wciągający styl pisania i głębię eksploracji postaci, inni krytykują uprzedzenia obecne w pracy Psellusa, zauważając przypadki, w których autopromuje i pomija istotne szczegóły historyczne.

⬤ Świeży i wciągający styl pisania.
⬤ Oferuje unikalne współczesne spojrzenie na historię Bizancjum.
⬤ Przedstawia intrygujące szczegóły dotyczące życia dworskiego i dynamiki politycznej tamtych czasów.
⬤ Cenne spostrzeżenia z pierwszej ręki od naukowca zaangażowanego w politykę swojej epoki.
⬤ Pomocna w zrozumieniu charakteru i życia bizantyjskich cesarzy.

⬤ Zawiera znaczące uprzedzenia wynikające z osobistych zainteresowań Psellusa, zwłaszcza w stosunku do niektórych cesarzy.
⬤ Niektóre części mogą wydawać się nudne lub zbyt pobłażliwe.
⬤ Brak kompleksowego omówienia wydarzeń zewnętrznych i skupienie się głównie na wewnętrznej polityce dworu.
⬤ Pomija ważne informacje historyczne, takie jak szczegóły dotyczące Bułgarów.

(na podstawie 33 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Fourteen Byzantine Rulers - The Chronographia of Michael Psellus

Zawartość książki:

Śmierć Bazylego II w 1025 r.

n.e., po pięćdziesięciu wspaniałych latach jako jedynego cesarza, zapoczątkowała dziesięciolecia zawirowań, korupcji i niekompetencji. Dla kolejnego półwiecza niezwykłego upadku, naszym głównym źródłem jest Michael Psellus, jeden z największych dworzan i literatów epoki.

Jego żywa i mocna kronika, pełna psychologicznej wnikliwości i głębokiego zrozumienia polityki władzy, jest historycznym i literackim dokumentem o pierwszorzędnym znaczeniu. Niedawni badacze na zawsze obalili pogląd, że epoka bizantyjska była tylko obskurnym i nikczemnym dodatkiem do Cesarstwa Rzymskiego; Psellus, człowiek o uderzającej wyrafinowaniu i człowieczeństwie, zarówno portretuje, jak i stanowi przykład najlepszego bizantyjskiego stylu życia.