Człowiek przeciwko samemu sobie

Opinie czytelników

Książka „Man Against Himself” autorstwa Karla Menningera zapewnia głęboką i dogłębną eksplorację autodestrukcyjnych zachowań i psychologicznych motywacji stojących za samobójstwem. Choć napisana w latach 30. XX wieku i pod wpływem idei freudowskich, jej spostrzeżenia pozostają aktualne i prowokują do myślenia. Czytelnicy docenią jej filozoficzną głębię, historyczny kontekst i psychologiczną perspektywę, ale niektórzy uznają ją za trudną ze względu na przestarzały język i złożone koncepcje.

⬤ Dogłębna eksploracja samobójstwa i samosabotażu, bogata w spostrzeżenia psychologiczne
⬤ prowokująca do myślenia i filozoficzna
⬤ oferuje cenne perspektywy ludzkiego zachowania
⬤ polecana zarówno profesjonalistom, jak i czytelnikom ogólnym
⬤ uważana za klasykę literatury dotyczącej zdrowia psychicznego.

⬤ Zawiera przestarzałe odniesienia i terminologię
⬤ może być trudna do przeczytania i zrozumienia dla niektórych
⬤ niektóre recenzje zgłaszają frustrację z powodu małej czcionki lub trudności w śledzeniu złożonych idei.

(na podstawie 41 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Man Against Him Self

Zawartość książki:

CZŁOWIEK PRZECIWKO SOBIE autorstwa KARL A. MENNINGER.

Przedmowa: Nie jest niczym nowym, że świat jest pełen nienawiści, że ludzie niszczą się nawzajem i że nasza cywilizacja powstała z popiołów spustoszonych narodów i zdziesiątkowanych zasobów naturalnych. Ale powiązanie tej destrukcyjności, tego dowodu duchowej złośliwości w nas, z instynktem i skorelowanie tego instynktu z dobroczynnym i owocnym instynktem związanym z miłością, było jednym z późniejszych kwiatów geniuszu Freuda. Zrozumieliśmy, że tak jak dziecko musi nauczyć się mądrze kochać, tak samo musi nauczyć się celowo nienawidzić, odwracać destrukcyjne tendencje od siebie w kierunku wrogów, którzy faktycznie mu zagrażają, a nie w kierunku przyjaznych i bezbronnych, bardziej typowych ofiar destrukcyjnej energii.

Niemniej jednak prawdą jest, że w końcu każdy człowiek zabija się na swój własny, wybrany sposób, szybko lub powoli, wcześnie lub późno.

Wszyscy to czujemy, niejasno, ale jest wiele okazji, by zobaczyć to na własne oczy. Metod jest mnóstwo i to one przyciągają naszą uwagę.

Niektóre z nich interesują chirurgów, inne prawników i księży, jeszcze inne specjalistów od chorób serca, a inne socjologów. Wszystkie muszą zainteresować człowieka, który postrzega osobowość jako całość, a medycynę jako uzdrawianie narodów. Wierzę, że nasza najlepsza obrona przed autodestrukcją polega na odważnym zastosowaniu inteligencji do ludzkiej fenom enologii.

Jeśli taka jest nasza natura, to lepiej, żebyśmy ją znali i to we wszystkich jej proteuszowych przejawach. Spojrzenie na wszystkie formy samozniszczenia z punktu widzenia ich dominujących zasad wydaje się być logicznym postępem w kierunku samozachowania i ujednoliconego spojrzenia na nauki medyczne. Niniejsza książka jest próbą syntezy i kontynuacji w tym kierunku pracy rozpoczętej przez Ferencziego, Groddecka, Jelliffe'a, White'a, Alexandra, Simmela i innych, którzy konsekwentnie stosowali te zasady do zrozumienia ludzkiej choroby i wszystkich tych niepowodzeń i kapitulacji, które proponujemy uznać za różne formy samobójstwa.

Nikt nie jest bardziej niż ja świadomy nierówności dowodów i spekulatywnego charakteru niektórych teorii, ale proszę o wyrozumiałość czytelnika, któremu przedstawiam, że posiadanie teorii, nawet fałszywej, jest lepsze niż przypisywanie wydarzeń czystemu przypadkowi. Przypadkowe wyjaśnienia pozostawiają nas w ciemności, a teoria doprowadzi do potwierdzenia lub odrzucenia.

K. A. M.