Człowiek, który zgłębił tajemnice wszechświata

Opinie czytelników

Książka „The Man Who Tapped the Secrets of the Universe” przedstawia życie i osiągnięcia Waltera Russella, badając jego wyjątkowy wkład w różnych dziedzinach, takich jak sztuka, architektura, muzyka i nauka. Czytelnicy uważają książkę za prowokującą do myślenia i inspirującą, podkreślając życie Russella jako przykład kreatywności i duchowego oświecenia.

Książka jest chwalona za to, że jest krótką, wciągającą lekturą, która zwięźle omawia imponujące osiągnięcia i filozoficzne spostrzeżenia Waltera Russella. Czytelnicy doceniają połączenie wschodnich i zachodnich ideologii, inspirującą narrację oraz potencjał osobistego rozwoju i oświecenia, którego przykładem jest życie Russella. W wielu recenzjach wspomina się o tym, że książka ta prowokuje do myślenia, jest wciągająca i stanowi świetne wprowadzenie dla tych, którzy dopiero rozpoczynają swoją przygodę z tą tematyką.

Niektórzy czytelnicy uważają, że książce brakuje głębi w naukach i filozofii Russella, skłaniając się bardziej ku zainteresowaniom historycznym niż dostarczaniu praktycznych spostrzeżeń. Kilku recenzentów wspomina, że styl pisania może nie spodobać się każdemu, a niektórzy uważają, że książka mogłaby zawierać więcej szczegółów na temat jego zmagań i wyzwań.

(na podstawie 93 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Man Who Tapped the Secrets of the Universe

Zawartość książki:

2011 Reprint wydania z 1946 roku. Pełne faksymile oryginalnego wydania, nie reprodukowane za pomocą oprogramowania do optycznego rozpoznawania.

Walter Russell (1871-1963) był amerykańskim polimatem, znanym ze swoich osiągnięć w malarstwie, rzeźbie, architekturze, a także ze swojej zunifikowanej teorii fizyki i kosmogonii. Twierdził on, że wszechświat opiera się na jednoczącej zasadzie rytmicznej, zrównoważonej wymiany. Ta fizyczna teoria, przedstawiona głównie w jego książkach The Secret of Light (1947) i The Message of the Divine Iliad (1948-49), nie została zaakceptowana przez naukowców głównego nurtu.

Russell twierdził, że wynikało to głównie z różnic między nim a naukowcami w ich założeniach dotyczących istnienia umysłu lub materii. Russell był również biegły w filozofii, muzyce, łyżwiarstwie i był profesorem w założonej przez siebie instytucji, Uniwersytecie Nauki i Filozofii.

Uważał, że przeciętność jest samookaleczeniem, a geniusz sam się obdarza. W 1963 roku Walter Cronkite w wieczornych wiadomościach telewizyjnych, komentując śmierć dr Waltera Russella, nazwał go "...

Leonardo da Vinci naszych czasów".