Czerwony Hotel: Moskwa 1941, hotel Metropol i nieopowiedziana historia stalinowskiej wojny propagandowej

Opinie czytelników

Książka „The Red Hotel” autorstwa Alana Philpsa zagłębia się w historię hotelu Metropol w Moskwie podczas II wojny światowej, koncentrując się na interakcjach między zagranicznymi dziennikarzami a sowieckim reżimem kierowanym przez Stalina. Recenzje podkreślają badania autora i znaczenie książki dla bieżących wydarzeń, ale opinie na temat stylu narracji i głębi analizy są rozbieżne.

Książka oferuje fascynujący historyczny wgląd w próby przeciwdziałania stalinowskiej propagandzie podejmowane przez amerykańską i europejską prasę. Czytelnicy chwalą solidne badania i charakterystykę autora, zwłaszcza dziennikarzy i tłumaczy. Niektórzy uważają, że jest to trzymająca w napięciu lektura, która przypomina współczesne kwestie dotyczące wolności prasy.

Krytycy wskazują, że narracja jest powolna i może być czytana raczej jak powieść fikcyjna niż non-fiction, a niektórzy uważają, że brakuje jej głębi i spójności w analizie. Niektórzy recenzenci uznali go za nudny i nieciekawy, stwierdzając, że nie dostarczył oczekiwanych emocji związanych z jego tematem.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Red Hotel: Moscow 1941, the Metropol Hotel, and the Untold Story of Stalin's Propaganda War

Zawartość książki:

Nieopowiedziana historia moskiewskiego hotelu Metropol - gorącego miejsca intryg, tajemnic i centrum nikczemnej propagandy Stalina podczas II wojny światowej.

W 1941 roku, gdy wojska niemieckie maszerowały w kierunku Moskwy, ciało Lenina zostało przeniesione z grobowca na Placu Czerwonym i wywiezione na Syberię. Do 1945 r. zwycięski Stalin przekształcił biedny kraj w zwycięskie supermocarstwo. W ciągu tych czterech lat Stalin, pod naciskiem Churchilla, przyjął anglo-amerykański korpus prasowy w Moskwie, aby relacjonował front wschodni. Aby przekształcić tych reporterów w rzeczników Kremla, Stalin narzucił najbardziej drakońskie kontrole - nieugiętą cenzurę, zakaz wizyt na froncie bitwy i zakaz kontaktu ze zwykłymi obywatelami.

Czerwony Hotel odkrywa tę pozłacaną klatkę hotelu Metropol. Cieszyli się obfitymi dostawami kawioru i mieli do wyboru młode kobiety, które zatrudniali jako tłumaczki i dzielili z nimi łóżka. Na pozór reżim ten dobrze służył Stalinowi: jego plany kontrolowania Europy Wschodniej jako zsowietyzowanego "imperium zewnętrznego" nigdy nie zostały zgłoszone, a najbardziej oburzające sowieckie kłamstwa pozostały niepodważone.

Ale pod powierzchnią Metropol kipiał od intryg. Podczas gdy niektórzy tłumacze zamieniali dziennikarzy w roboty przenoszące kremlowską propagandę, inni byli tajnymi dysydentami, którzy szeptali reporterom o realiach sowieckiego życia i byli karani wyrokami Gułagu. Korzystając z brytyjskich archiwów i radzieckich źródeł, po raz pierwszy opowiedziano o wyjątkowej roli kobiet z Metropolu, zarówno jako wytrawnych propagandystów, jak i tajnych dysydentów.

Pod koniec wojny, gdy Lenin powrócił na Plac Czerwony, reporterki wróciły do domu, ale pamięć o bezwzględnej kontroli Stalina nad wojenną narracją żyła na Kremlu. Od uzbrojenia w dezinformację po fałszowanie historii, od przesuwania granic po neutralizację niepodległych państw, historia Metropolu odzwierciedla zmagania naszej współczesnej epoki.