CZERWONA ODZNAKA ODWAGI: epizod amerykańskiej wojny secesyjnej

Opinie czytelników

Recenzje książki „The Red Badge of Courage” autorstwa Stephena Crane'a podkreślają jej potężną, alegoryczną fabułę, intensywne opisy pola bitwy i głęboką eksplorację wewnętrznych zmagań młodego żołnierza podczas wojny secesyjnej. Czytelnicy doceniają rozwój postaci Henry'ego Fleminga, który przechodzi od naiwnego młodzieńca do bardziej dojrzałej osoby zmagającej się z pojęciami odwagi i tchórzostwa. Jednak niektórzy czytelnicy krytykują książkę za nierówne tempo, mały rozmiar czcionki w niektórych wydaniach, powtarzające się monologi wewnętrzne i potencjalny brak jasności w opisach bitew.

⬤ Mocna alegoria i prowokujące do myślenia tematy.
⬤ Intensywne i żywe opisy pola bitwy.
⬤ Silny rozwój postaci, zwłaszcza Henry'ego Fleminga.
⬤ Wciągająca historia dojrzewania. # Szybka i przyjemna lektura.
⬤ Oferuje realistyczne spojrzenie na odwagę i strach w bitwie.

⬤ Tempo może być nierówne, a niektóre sekcje mogą wydawać się chaotyczne.
⬤ Mała czcionka w niektórych wydaniach może męczyć oczy.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali wewnętrzne monologi za powtarzalne.
⬤ Postacie drugoplanowe są mniej rozwinięte i mogą wtapiać się w tło.
⬤ Może brakować niektórych szczegółów historycznych i wojskowych.

(na podstawie 585 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

THE RED BADGE OF COURAGE An Episode of the American Civil War

Zawartość książki:

Chłód niechętnie odchodził od ziemi, a ustępujące mgły ukazały armię rozciągniętą na wzgórzach, odpoczywającą.

Gdy krajobraz zmienił się z brązowego na zielony, armia obudziła się i zaczęła drżeć z niecierpliwości na odgłos plotek. Spojrzała na drogi, które z długich koryt płynnego błota zmieniały się w prawdziwe arterie.

U stóp armii szemrała rzeka o bursztynowym odcieniu w cieniu jej brzegów, a nocą, gdy strumień stawał się smutno czarny, można było dostrzec czerwony, podobny do oczu blask wrogich ognisk obozowych osadzonych w niskich czapach odległych wzgórz. Pewnego razu wysoki żołnierz rozwinął w sobie cnotę i z determinacją poszedł wyprać koszulę. Wrócił znad strumyka machając swoją szatą niczym sztandarem.

Był nabuzowany opowieścią, którą usłyszał od wiarygodnego przyjaciela, który usłyszał ją od prawdomównego kawalerzysty, który usłyszał ją od swojego godnego zaufania brata, jednego z sanitariuszy w kwaterze głównej dywizji. Przybrał ważną postawę herolda w czerwieni i złocie.