Czerwona nić zen: Ludzkie uwikłanie w pustkę

Opinie czytelników

Książka ta jest wysoko ceniona za głęboką eksplorację ludzkiej kondycji przez pryzmat praktyki Zen. Łączy w sobie głębokie spostrzeżenia z pięknym językiem, co czyni ją zarówno refleksyjną, jak i przyjemną lekturą. Autor zachęca do przyjmowania złożoności życia, zamiast szukania oderwania, co rezonuje z wieloma czytelnikami.

Inspiracja i wgląd w ludzkie emocje i tradycję Zen, pięknie napisany język, transformujące doświadczenie czytelnicze, wspierające i uzdrawiające w trudnych czasach, humor i inteligencja w poruszaniu poważnych tematów.

Głębia tej książki może wymagać powolnego i przemyślanego czytania, co może nie spodobać się wszystkim czytelnikom szukającym prostszych lub szybszych lektur.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Red Thread Zen: Humanly Entangled in Emptiness

Zawartość książki:

Miłość, przywiązanie, namiętności, płeć, cielesność, narodziny, istota cielesna, śmiertelność, przynależność, cierpienie, nadzieja, rozpacz, osobowość, wyobraźnia, witalność, walka o bycie w pełni człowiekiem - w jaki sposób te rzeczy mieszkają całkowicie w pustce, jak godzimy ich żywe życie z „nicością”?

Czerwona (lub „vermilion”) nić pierwotnie kojarzyła się z kolorem jedwabnej bielizny, którą kurtyzany były zobowiązane nosić. Większość tradycji duchowych stara się jak najdokładniej zdystansować od tak bezpośredniego i intymnego kontaktu z faktem beznamiętnej ludzkiej cielesności, jeśli nie wypowiedzieć otwartą wojnę ciału i kobiecemu ciału, które najwyraźniej przynosi ciało na świat. Duchowość ma trudności z poradzeniem sobie z faktem, że przybywamy tutaj pokryci krwią.

Ale czerwona nić nigdy nie może zostać przecięta. Dlaczego nie? Dlaczego żaden doskonale urzeczywistniony święty nie miałby nawet marzyć o jej przecięciu?

Czerwona nić zen postanowi zbadać każdy zakątek wspaniałego koanu bycia „wciąż przywiązanym do czerwonej nici” lub „linii łez”. Jest to argument przeciwko bezkrwawej i społecznie niezaangażowanej formie „buddyzmu”, która jest generalnie rozwijana na Zachodzie, która zbyt łatwo przechodzi w najbardziej nijaką z nijakich samopomocy.