Czerwona klepsydra: Życie drapieżników

Opinie czytelników

Recenzje „Czerwonej klepsydry” podkreślają jej wciągającą prozę i bogate obserwacje gatunków drapieżnych, łączące osobiste anegdoty z głębszą eksploracją natury. Czytelnicy doceniają liryczny styl pisania książki i jej zdolność do wywoływania zarówno fascynacji, jak i przerażenia królestwem zwierząt. Jednak niektórzy recenzenci krytykują ją za nieścisłości w przedstawianiu pająków i sugerują, że może ona wprowadzać czytelników w błąd co do niektórych gatunków. Ekscentryczna fascynacja autora drapieżnictwem prowadzi do mieszanych uczuć co do jego metod i narracji.

Doskonała proza, wyrafinowane zrozumienie biologii, wciągające i zabawne anegdoty o drapieżnych gatunkach, przemyślane spostrzeżenia na temat przyrody, unikalny styl, który łączy horror z historią naturalną, pouczająca i wciągająca lektura, przemawia do osób zainteresowanych pisaniem o dzikiej przyrodzie i przyrodzie.

Zawiera nieścisłości dotyczące zachowania i identyfikacji pająków, niektórzy mogą uznać metody obserwowania drapieżników przez autora za niepokojące lub okrutne, postrzegany brak powagi w rygorze naukowym, a niektóre rozdziały mogą wydawać się oderwane od głównego tematu.

(na podstawie 24 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Red Hourglass: Lives of the Predators

Zawartość książki:

Jad węża trawiący ludzkie ciało. Budynek oczyszczony z każdej żywej istoty przez bandę maleńkich pająków. Niemowlęcy owad zjadający swoją żywą ofiarę od środka, zachowując najważniejsze organy na koniec. Są to jedne ze śmiertelnych wyczynów inżynierii naturalnej, których będziesz świadkiem w Czerwonej klepsydrze, wielokrotnie nagradzanej, poetyckiej i często zabawnej eksploracji drapieżników, które napotkał wokół swojego wiejskiego domu w Oklahomie.

Grice jest dowcipnym i nieustraszonym przewodnikiem po świecie, w którym krycie kończy się kanibalizmem, gdzie zabójcy posiadają toksyny tak śmiercionośne, że przeczą naszym wyobrażeniom o dobroczynnym Bogu, gdzie szczątki pająków, rozrzucone jak "porzucone płaszcze nieposprzątanych dzieci", opowiadają cichą historię brutalnej samozagłady. To świat, który rozpoznasz pomimo jego egzotycznej dziwności - świat, w którym żyjemy. Bez skrępowania wkraczając w tę mieszankę, Grice porzuca swoją rolę obiektywnego obserwatora z urzekającym czarnym humorem - zbierając pająki i inne szkodniki, dekorując terrarium tarantuli meblami z domku dla lalek lub wymuszając walkę między uwięzionymi owadami, ponieważ uważa jednego z nich za "zbyt głupiego, by żyć".

Zabij. Jeść. Kumplować się. Umrzeć. Przedstawiając prostą brutalność życia tych drapieżników, pełne wdzięku eseje Grice'a prowadzą nas ku zaskakującym prawdom o naszej własnej drapieżnej naturze. Czerwona klepsydra stawia nas twarzą w twarz z nieadekwatnością naszych rozróżnień między normalnymi i nienormalnymi, martwymi i żywymi, niewinnymi i złymi.