Czekoladki z Tangeru: Wspomnienie o sztuce i transformacji dziecka zastępującego Holokaust

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 6 głosach.

Oryginalny tytuł:

Chocolates from Tangier: A Holocaust Replacement Child's Memoir of Art and Transformation

Zawartość książki:

Ocalała z Holokaustu w drugim pokoleniu splata fragmenty historii swojej rodziny i zeznania świadków w narrację i kolaż, wykorzystując swoją sztukę jako transformację i pamięć.

Przez pięćdziesiąt lat Jana Zimmer stosowała się do zaleceń swojej matki, aż ta zmarła, pozostawiając po sobie mnóstwo rodzinnych zdjęć i dokumentów, głównie w języku czeskim, z kilkoma tajemniczymi notatkami jako wyjaśnieniami, aby jej jedyne dziecko mogło połączyć przeszłość rodziny. Pod koniec swojego życia Zimmer została artystką wizualną. Słowa i obrazy zawarte w tej książce przedstawiają jej podróż do zrozumienia swoich rodziców i ich doświadczeń z Holokaustu, przefiltrowane przez jej własne odkrycia dziesięcioleci po powrocie do miejsca urodzenia, Pragi i Terezina, gdzie jej rodzina została po raz pierwszy internowana.

Wystawy prac Zimmer w 2007 roku, zarówno w Pradze, jak i w Muzeum Getta w Terezinie, były głównie inspirowane jej przyrodnią siostrą, Rittą, która zginęła w Auschwitz przed narodzinami Zimmer, oraz żalem jej ojca po tej stracie. Rysunki Ritty wykonane w Terezinie, obecnie znajdujące się w kolekcji dzieł sztuki dziecięcej z getta w praskim Muzeum Żydowskim, wypełniają książkę Zimmer, podobnie jak fotografie i pamiątki, które odzwierciedlają wewnętrzny świat Zimmer - świat "dziecka zastępującego Holokaust".

W 2015 roku wystawa w Niemczech pozwoliła Zimmer zbadać jej związek z doświadczeniami jej matki, która przeżyła Terezn, Auschwitz i Mauthausen, a także jako żydowska robotnica niewolnicza w nazistowskiej fabryce samolotów we Freibergu w Saksonii w 1944 roku. W obu wystawach, a także teraz, łącząc historię wizualną, historie ich życia i swój tekst, zadaniem Zimmer było pozornie niemożliwe - przypomnieć sobie, gdzie nigdy nie była, dla swoich rodziców, którzy chcieli tylko zapomnieć, i znaleźć swoje miejsce między nimi.

Świat atakuje nas bezpośrednio, rozdziera nas na strzępy poprzez doświadczenie najbardziej niewiarygodnych wydarzeń, a następnie składa nas na nowo. Kolaż jest najbardziej odpowiednim medium do zilustrowania tej rzeczywistości. --J. Kolř (Czechy, 1914-2002)