Opinie czytelników
Podsumowanie:What Love Can't Do autorstwa Kitty Beer bada wpływ globalnego ocieplenia na rodziny i związki, koncentrując się na ludzkim elemencie pośród chaosu. Narracja charakteryzuje się żywymi obrazami i głębokimi związkami emocjonalnymi, szczególnie między kobietami, jednocześnie krytykując zmiany społeczne w świecie stojącym w obliczu katastrofy klimatycznej.
Zalety:Powieść jest dobrze napisana piękną, inteligentną prozą. Znajdziemy w niej wiarygodne i w pełni rozwinięte postacie kobiece, zmagające się z miłością, stratą i przetrwaniem. Obrazy są żywe i urzekające, dzięki czemu historia jest wciągająca, a tempo utrzymuje czytelników w napięciu. Porusza poważne tematy, takie jak globalne ocieplenie i relacje rodzinne, z poczuciem nadziei i człowieczeństwa.
Wady:Druk jest niewielki, co sprawia, że czyta się go mniej komfortowo. Męskie postacie są mniej rozwinięte w porównaniu do kobiecych, często czując się jak role drugoplanowe, a nie w pełni rozwinięte jednostki. Ponadto struktura zdań może być chaotyczna, odzwierciedlając chaotyczny świat, ale potencjalnie rozpraszając czytelników.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
What Love Can't Do
Zawartość książki:
Odważnie szczery portret konsekwencji globalnego ocieplenia, "What Love Can't Do" bada relacje rodzinne na dramatycznym tle załamania środowiska.
"Prorocze spojrzenie Beer na przyszłość wydaje się nie tylko niesamowicie prawdopodobne, ale całkowicie możliwe. Jej bohaterowie, pośród rosnącego spustoszenia środowiska i wynikającego z tego zamieszania społecznego, wciąż poszukują rzeczy wartościowych, starając się zachować swoje człowieczeństwo w obliczu jego przeciwieństwa".
- William Routhier, magazyn "Facets" "To dobra historia, poruszająca kwestie seksualności, ekologii, totalitaryzmu i zdolności serca do kochania niemal bez względu na okoliczności zewnętrzne." - Steven Lee Beeber, redaktor "AWAKE A Reader for the Sleepless" "Mocny literacki ton przewija się przez zestaw tematów, które w końcu zaczynają przenikać do świadomości głównego nurtu, nie będąc alarmistycznym ani polemicznym - raczej badając ludzki pierwiastek, doświadczenia jednostek uwięzionych w maszynie". - Anthony Ravenscroft, Crossquarter Publishing Group "Podoba mi się pomysł apokaliptycznego chaosu, który nie dotyczy bomb, macho i karabinów maszynowych, ale prawdopodobnych rezultatów polityki, która była i jest tworzona przez nasz rząd. Wszystko to sprowadza się do suchych sporów o język polityki w komisjach senackich, więc nie sądzę, by ludzie zdawali sobie sprawę, co to tak naprawdę może oznaczać".
- Martin A. Levin, profesor nauk politycznych, Brandeis University.
