Czasami mnie kochał. Jestem pewien, że kochał: 99 esejów o rozwoju przez stratę

Opinie czytelników

Książka Charlotte Eriksson zebrała przytłaczająco pozytywne recenzje, a wielu czytelników chwaliło jej emocjonalną głębię, przystępność i piękną prozę. Opowiada ona osobistą historię autorki o odkrywaniu siebie i odporności po złamanym sercu, głęboko rezonując z tymi, którzy doświadczyli podobnych uczuć. Czytelnicy uznali ją za źródło inspiracji i pocieszenia, dzięki czemu poczuli się mniej samotni w swoich zmaganiach.

⬤ Głęboko emocjonalna i powiązana; rezonuje z osobistymi doświadczeniami czytelników.
⬤ Pięknie napisana proza i poezja, która wywołuje silne uczucia.
⬤ Oferuje pocieszenie i inspirację, pomagając czytelnikom poczuć się mniej samotnymi.
⬤ Urzekająca opowieść, która zachęca do refleksji nad osobistymi okolicznościami.
⬤ Szanowana za swoją autentyczność i wrażliwość.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać skupienie się na osobistej podróży autora za mniej atrakcyjne, jeśli wolą szersze narracje. Niektórzy mogą mieć wrażenie, że książka jest bardziej poetycka niż narracyjna, co może negatywnie wpłynąć na zaangażowanie osób oczekujących bardziej konwencjonalnej fabuły.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

He loved me some days. I'm sure he did.: 99 essays on growth through loss

Zawartość książki:

"Bez względu na wszystko, czasami mnie kochał. Jestem tego pewna. Przynajmniej teraz kocham siebie, a nie sądzę, że kochałabym siebie, gdyby on nadal mnie kochał. Nie sądzę, że kochałabym siebie, gdybym nadal kochała jego.".

Piąta książka szwedzkiej autorki tekstów i pisarki, Charlotte Eriksson, to medytacja nad zimną miłością, opowiedziana z każdej strony. Ten rodzaj miłości, która rozdziera ci serce, aby je zmienić i zrobić z niego coś nowego.

"To opowieść o miłości i o tym, jak nie kochać, a czasem dokładnie o tym, jak kochać, ale przede wszystkim o tym, jak kochać coś innego niż miłość do drugiej osoby, ponieważ w końcu musisz ocalić siebie. Musisz ulokować tę miłość w czymś solidniejszym niż ulotna osoba, ponieważ kiedy odejdzie, musisz mieć miłość do własnego życia".

_____________.

"To był rok, w którym nauczyłem się nie polegać już na innych ludziach, ani nie być uparcie niezależnym bez niczyjej pomocy. To był rok, w którym nauczyłem się mówić: możesz na mnie polegać. Będę twoją stabilnością, zawsze możesz na mnie liczyć. Powtarzałam to sobie i innym, w kółko, aż w to uwierzyłam. Będę stał jak latarnia morska podczas sztormu i powtarzał w kółko: możesz na mnie polegać. To był rok, w którym przestałem błagać o rzeczy, które mają się wydarzyć, a zamiast tego sam sprawiłem, że się wydarzyły. To był rok, w którym przestałem żyć zgodnie z czyimiś potrzebami, a zamiast tego odkryłem własne. To był rok, w którym nauczyłem się przestać błagać ludzi, by mnie kochali. Jeśli ktoś chce odejść, niech odejdzie. To był rok, w którym nauczyłem się, że każda osoba, która pojawia się w twoim życiu, jest po to, aby dać ci lekcję i pozostanie, dopóki nie nauczysz się tego, czego musisz się nauczyć. Potem odejdą, czy tego chcesz, czy nie, i musisz im na to pozwolić. To był rok, w którym nauczyłem się, że musisz odważyć się opuścić coś lub kogoś całkowicie, pozostawiając tę przestrzeń pustą i obolałą, aby otworzyć miejsce na coś nowego. I musisz wiedzieć, że czeka na ciebie nowa lekcja i nowa osoba, w nowym miejscu i z nowym życiem. To był rok, w którym nauczyłem się, że to, co nadchodzi, jest zawsze lepsze niż to, co było. Nie trzymaj się rzeczy, które się skończyły. Pozwól im odejść, odważnie".

_____________.

Cytaty i poezja z książek Charlotte Eriksson były udostępniane na dużych platformach, takich jak The Artidote, Berlin ArtParasites, Thought Catalog, Bella Grace Magazine i To Write Love On Her Arm. Jej książki stworzyły globalną społeczność i do tej pory sprzedały się w ponad 40 000 egzemplarzy na całym świecie.

_____________.

"Czy mogę wypisać się z miłości? Z kimś, kto mnie nie kocha? Z pewnością potrafię się zakochać - robię to cały czas. Zakochuję się w miejscach i chwilach, postaciach i czyichś problemach. To urocze.

Kiedy smutek powróci, gdy przestanę pisać? Natychmiast. Wraca od razu. Chyba że napiszę coś wspaniałego i głębokiego, co będzie większe niż smutek.

Albo miłość.

Co jest celem, jak sądzę.

Napisać coś, co zajmie więcej miejsca niż smutek".

______________.

Dla czytelników Joan Didion, Patti Smith, Anne Morrow Lindbergh, Rupi Kaur, Brianny Wiest, Andrei Gibson, Courtney Peppernell i Yung Pueblo.