Czas zamieszania: Bunt Tudorów na Zachodzie, 1549 r.

Opinie czytelników

Książka oferuje dobrze zbadaną i wciągającą historię konfliktu z 1549 roku, skupiając się przede wszystkim na logistyce, technologii i wydarzeniach z perspektywy Devon. Została jednak skrytykowana za brak kornwalijskiego kontekstu i perspektywy, co zdaniem niektórych osłabia narrację.

⬤ Dobrze zbadana
⬤ wciągająca fabuła
⬤ szczegółowe tło i wnikliwe wnioski
⬤ zawiera mapy i współczesne obrazy
⬤ zwięzła i czytelna.

⬤ Anglocentryczne spojrzenie
⬤ niewystarczające uwzględnienie historii i tożsamości Kornwalii
⬤ niektórzy twierdzą, że pomija szerszy kontekst konfliktu
⬤ krytykowany za postrzeganie wydarzeń jako rebelii, a nie wojny angielsko-kornwalijskiej.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Commotion Time: Tudor Rebellion in the West, 1549

Zawartość książki:

W 1549 r. w całej Anglii spontanicznie wybuchły dwa duże bunty i kilka mniejszych powstań.

We wschodniej Anglii Robert Kett, poszkodowany z powodu nadużyć związanych z ogrodzeniem, oblegał Norwich, dopóki nie został pokonany przez siły królewskie w krwawej bitwie pod Dussindale. W tym samym czasie tysiące zwykłych mieszkańców Devon i Kornwalii powstało przeciwko wprowadzeniu anglojęzycznej Księgi Wspólnej Modlitwy i systematycznemu niszczeniu ich tradycyjnej wiary. Podobnie jak Norwich, Exeter było oblegane przez całe długie lato, aż w brutalnej kampanii sił rządowych i wynajętych zagranicznych najemników bunt został ostatecznie stłumiony.

Poprzednie historie rebelii z 1549 roku dogłębnie zbadały ich przyczyny, ale niewiele uwagi poświęcono historii militarnej kampanii. A przecież okres panowania Tudorów znajdował się na granicy między średniowieczną formą działań wojennych a nowymi, wyłaniającymi się ideami, które zdefiniowały działania wojenne w okresie wczesnonowożytnym, dzięki czemu bitwy z 1549 r.

miały kluczowe znaczenie dla zrozumienia przejścia między nimi. W tej książce dr E.

T. Fox bada, jak „średniowieczni” rebelianci z milicji Devon i Kornwalii radzili sobie z niemieckimi pikinierami i włoskimi arkebuzerami, których rząd wysłał przeciwko nim.