Time in the Philosophy of Gabriel Marcel
Gabriel Marcel (1889-1973) znajduje się poza tradycyjnym kanonem dwudziestowiecznych filozofów francuskich.
Tam, gdzie nie jest po prostu zapomniany lub pomijany, jest odrzucany jako „nieustępliwie niesystematyczny” myśliciel lub, podążając za Jean-Paulem Sartre'em, nazywany „chrześcijańskim egzystencjalistą” - etykieta, która unika rozważenia pracy Marcela na jego własnych warunkach. Jak docenić wkład Marcela, zwłaszcza gdy jego twórczość wydaje się być sprzeczna z filozoficzną konwencją? Helen Tattam proponuje szereg odczytań, a nie jedną interpretację, serię odejść lub poszukiwań, które wprowadzają jego twórczość w kontakt z krytycznymi partnerami, takimi jak Henri Bergson, Paul Ricoeur i Emmanuel Levinas, i oferują wgląd w szereg dwudziestowiecznych zmian filozoficznych dotyczących czasu, podmiotu, innego, etyki i religii.
Ambitne studium Helen Tattam jest imponująco przejrzystym opisem zaangażowania Marcela w problem czasu i żywego doświadczenia, i jest jej pierwszą monografią od czasu uzyskania doktoratu na Uniwersytecie w Nottingham.