Czas przed ekranem: jak media elektroniczne - od filmów dla niemowląt po oprogramowanie edukacyjne - wpływają na małe dziecko

Opinie czytelników

Książka zapewnia zniuansowaną eksplorację wpływu telewizji na małe dzieci, prezentując dobrze zbadany pogląd, który podważa powszechne nieporozumienia i podkreśla odpowiedzialność rodziców za wybory mediów. Zawiera praktyczne porady dla rodziców podejmujących decyzje dotyczące czasu spędzanego przed ekranem, chociaż niektórzy czytelnicy uznali je za gęste lub trudne do naśladowania.

Książka jest dobrze zbadana, wciągająca i zawiera praktyczne porady dla rodziców. Pomaga złagodzić poczucie winy związane z czasem spędzanym przez dzieci przed ekranem, oferuje zrównoważoną perspektywę i omawia wartość edukacyjną niektórych programów. Wielu czytelników doceniło wiarygodność autora jako rodzica i dziennikarza oraz uznało informacje za pouczające i prowokujące do myślenia.

Niektórzy czytelnicy uznali książkę za trudną do zrozumienia, opisując ją jako podręcznikową lub zbyt gęstą. Pojawiły się również krytyczne uwagi dotyczące uprzywilejowanej perspektywy, a w jednej z recenzji wspomniano o otrzymaniu uszkodzonego egzemplarza. Ponadto kilku czytelników oczekiwało bardziej ostatecznych odpowiedzi, zamiast być zachęcanym do wymyślania własnych rozwiązań.

(na podstawie 26 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Screen Time: How Electronic Media--From Baby Videos to Educational Software--Affects Your Young Child

Zawartość książki:

Jako matka, Lisa Guernsey zastanawiała się nad wpływem telewizji na jej dwie małe córki. Jako reporterka postanowiła się tego dowiedzieć.

Najpierw natknęła się na męczące porady, sensacyjne twierdzenia badawcze i dość drakoński nakaz Amerykańskiego Stowarzyszenia Pediatrów: nie oglądać telewizji przed ukończeniem drugiego roku życia. Ale, podobnie jak wielu rodziców, chciała prostych odpowiedzi i realistycznych porad, więc kopała dalej: odwiedziła laboratoria percepcji niemowląt i ośrodki rozwoju dzieci w całym kraju.

Przeprowadziła wywiady z wieloma rodzicami, psychologami, kognitywistami i badaczami mediów, a także z dyrektorami programowymi Noggin, Disney, Nickelodeon, Sesame Workshop i PBS. Wiele z tego, co odkryła, stoi w sprzeczności z konwencjonalną mądrością i doprowadziło ją do wniosku, że nowym rodzicom najlepiej będzie służyć skupienie się na „trzech C”: treści, kontekście i indywidualnym dziecku.