Czas i miasto: kronika Provincetown

Opinie czytelników

Książka oferuje wciągającą eksplorację życia kobiet poprzez sztukę i historyczny kontekst Provincetown. Czytelnicy doceniają żywe opisy i nostalgiczny nastrój, choć pojawiają się prośby o tłumaczenia dla osób nieanglojęzycznych.

⬤ Dobrze napisana i pouczająca
⬤ urzekające opisy Provincetown
⬤ przenosi czytelników w czasie
⬤ szczegółowa chronologia życia autorki
⬤ przyjemna narracja „wycinka z życia”.

Niektórzy czytelnicy mogą mieć trudności z językiem angielskim; wymaga tłumaczenia na francuski ze względu na bariery językowe.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Time and the Town: A Provincetown Chronicle

Zawartość książki:

Czas i miasto to ostatnia z książek Mary Heaton Vorse. Opowiada o wielu rzeczach - mieście i jego mieszkańcach, autorce, pewnym rodzaju idyllicznego życia. Jak wszystko inne, jest to biografia domu, który Vorse kupiła w 1907 roku i mieszkała w nim, z przerwami, przez następne trzydzieści sześć lat. Nastroje domu odzwierciedlały jej własne. "Nasze domy", napisała, "są naszymi biografiami, historiami naszych porażek i zwycięstw".

Zabarwiona nostalgią i rozczarowaniem książka opisuje Provincetown, które się zmieniło, miejsce na skraju nowoczesności. Nie jest już głównym portem rybackim. Stało się miejscem, którego biznesem jest turystyka. Kontrastując stare i nowe, Vorse celebruje trwały charakter samego miasta. Opowiada historie, które są wciągające i urocze, zabawne i bajeczne. Pomarszczona pani Mary Mooncusser, która, choć pijana i naga, zachowuje się z wielkim przyzwoitością, gdy Vorse dzwoni do niej, mogłaby wyjść ze stron Sherwooda Andersona lub Eudory Welty. W innej anegdocie mieszkańcy miasteczka przeszukują plaże w poszukiwaniu skrzynek z alkoholem wyrzuconych do morza przez handlarzy rumem i na chwilę zostają napełnieni duchem rodowych przemytników i korsarzy.

Sama Vorse pozostała kimś w rodzaju outsidera w Provincetown, pomimo jej oczywistej sympatii do tego miejsca i jego mieszkańców. Z pewnością uważali ją po prostu za kolejnego z tych artystów-intelektualistów - wielu z nich pojawia się na stronach tej książki. Outsiderzy "spoza Kapsztadu" umieścili miasto w krajowym świetle reflektorów, ale nie interesowali się lokalnymi sprawami. Vorse zastanawia się tutaj wyłącznie nad sprawami lokalnymi, prawie, jak można podejrzewać, jako sposób na zapomnienie o bardziej złożonych sprawach, które ją zajmowały - jej udrękach rodzicielskiego poczucia winy, jej niechęci do obowiązków domowych, jej trzeciego małżeństwa, jej depresji i załamań. Miasto jest w tym sensie poza czasem.