Czarni studenci w wieży z kości słoniowej: Afroamerykański aktywizm studencki na Uniwersytecie Pensylwanii, 1967-1990

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.

Oryginalny tytuł:

Black Students in the Ivory Tower: African American Student Activism at the University of Pennsylvania, 1967-1990

Zawartość książki:

Pod koniec lat 60. i na początku lat 70. liczba afroamerykańskich studentów na Uniwersytecie Pensylwanii dramatycznie wzrosła. Książka ta opisuje okoliczności związane z decyzją uniwersytetu o zwiększeniu liczby czarnych studentów i konsekwencje, jakie z tego wynikły. Skupiając się na roli czarnego aktywizmu studenckiego, Wayne C. Glasker śledzi trajektorię kontrowersji i debaty nad takimi kwestiami jak asymilacja, integracja, czarny nacjonalizm i pluralizm kulturowy na jednym kampusie uniwersyteckim.

Glasker rozpoczyna swoje studium pod koniec lat sześćdziesiątych, kiedy to ekspansja uniwersytetu na dzielnicę Filadelfii zamieszkałą głównie przez czarnoskórych wywołała masowe protesty. W odpowiedzi Penn przyspieszył proces przyjmowania większej liczby czarnoskórych studentów, podwajając liczbę czarnych immatrykulantów do września 1969 roku. Wielu z nich pochodziło ze śródmiejskich publicznych szkół średnich, a ich pochodzenie, idee i zainteresowania znacznie różniły się od tych, które reprezentowali zamożni biali studenci z klasy średniej i wyższej, którzy stanowili większość populacji studentów. W rezultacie następna dekada była naznaczona powtarzającymi się napięciami i konfliktami, ponieważ czarnoskórzy studenci w Penn odrzucili asymilację i skutecznie agitowali za utworzeniem różnych instytucji, które uznawały ich potrzeby. Obejmowały one program studiów afroamerykańskich, rezydencję dla studentów zainteresowanych czarną kulturą oraz Black Student League. Po strajku w 1978 r. wywalczyli utworzenie Centrum Międzykulturowego i utworzyli Radę Zjednoczonych Mniejszości, a w 1986 r. dołączyli do białych aktywistów, aby naciskać na uniwersytet, by pozbył się swoich udziałów w firmach prowadzących interesy w RPA.

W całej książce Glasker przeplata dwie równoległe historie: uniwersytetu Ivy League zmagającego się z kwestiami różnorodności, edukacji wyrównawczej oraz znaczenia zasług i kwalifikacji; oraz czarnoskórych studentów zmagających się z kwestiami asymilacji, separatyzmu i pluralizmu kulturowego. Ostatecznie, jak twierdzi, studenci starali się zachować swoją odrębną kulturę etniczną, tożsamość i dziedzictwo, jednocześnie dążąc do ekonomicznej mobilności w górę. Zamiast separatyzmu, aspirowali do formy dwukulturowości, która obejmowała wzmocnienie pozycji ekonomicznej bez asymilacji kulturowej.