Czarni bogowie asfaltu: Religia, hip-hop i koszykówka uliczna

Opinie czytelników

Książka „The Black Gods of the Asphalt” autorstwa Onaje X.O. Woodbine'a jest chwalona za wnikliwe przedstawienie koszykówki ulicznej i jej wpływu na społeczności miejskie, zwłaszcza wśród czarnoskórych mężczyzn. Recenzenci chwalą osobisty związek Woodbine'a z tematem, jego umiejętność opowiadania historii i emocjonalną głębię przedstawionych narracji. Praca podkreśla kwestie społeczne, takie jak rasa, płeć i klasa, jednocześnie oferując wgląd w to, jak koszykówka służy jako schronienie i sposób tworzenia społeczności i tożsamości w zmarginalizowanych środowiskach. Niektórzy czytelnicy zwracają jednak uwagę na emocjonalny ciężar opowieści, wskazując, że niektóre treści mogą być dość ciężkie i mogą wymagać przerw w ich przetwarzaniu.

Bogaty wgląd w życie młodych ludzi ze śródmieścia, dobrze napisana i wciągająca historia, głębia emocjonalna, podkreśla ważne kwestie społeczne, angażuje czytelników osobistymi i wspólnotowymi narracjami, świeże spojrzenie na koszykówkę uliczną.

Niektóre historie mogą być ciężkie emocjonalnie i mogą pozostawić trwały wpływ, prawdopodobnie wymagając od czytelników robienia przerw na refleksję.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Black Gods of the Asphalt: Religion, Hip-Hop, and Street Basketball

Zawartość książki:

J-Rod porusza się po boisku jak mały czołg, a jego twarz jest wredna i wpatruje się w przeciwników. "Gram tak jak mój ojciec", mówi. "Zanim mój ojciec zmarł, był problemem na korcie. Ja jestem problemem". Gra w koszykówkę łączy dla niego przeszłość i teraźniejszość, wyczarowując pamięć o ojcu w siłę, którą przeciwnicy mogą poczuć w każdym rzucie do kosza.

Na ulicy każdy koszykarz ma swoją historię. Onaje X. O. Woodbine, były koszykarz uliczny, który stał się gwiazdą Ivy Leaguer, ożywia widoki i dźwięki, nadzieje i marzenia ulicznej koszykówki. Pokazuje, że wielkie mecze mają postać trickstera i mistrza czarnej mowy, którego komentarz interpretuje grę dla publiczności. Ścieżkę dźwiękową tworzą bity hip-hopu i reggae, a gracze są pół-mężczyznami, pół-bohaterami, którzy swoimi lotami do kosza przeciwstawiają się ograniczeniom getta.

Koszykówka jest popularna wśród młodych czarnoskórych Amerykanów, ale nie dlatego, że, jak wielu twierdzi, są oni "popychani przez biedę" lub "ciągnięci" przez białe instytucje do gry. Czarnoskórzy mężczyźni wybierają koszykówkę ze względu na transcendentne doświadczenie gry. Poprzez wywiady i obserwacje miejskich koszykarzy, Onaje X. O. Woodbine tworzy rzadki portret pełnej pasji, zaangażowanej i odpornej grupy sportowców, którzy wykorzystują boisko do wydobywania tego, czego miejskie życie nie może zepsuć. Jeśli ludzie zwracają się ku religii, by na nowo wyobrazić sobie swoje miejsce w świecie, to czarnoskórzy koszykarze uliczni są rzeczywiście hierofantami asfaltu.