Czarne złoto i szantaż: Ropa naftowa i polityka wielkich mocarstw

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Black Gold and Blackmail: Oil and Great Power Politics

Zawartość książki:

Black Gold and Blackmail stara się wyjaśnić, dlaczego wielkie mocarstwa przyjmują tak różne strategie, aby chronić swój dostęp do ropy naftowej przed zakłóceniami motywowanymi politycznie. W skrajnych przypadkach, takich jak imperialna Japonia w 1941 r., wielkie mocarstwa toczyły wojny, aby przejąć terytorium naftowe w oczekiwaniu na potencjalne embargo ze strony aliantów; w innych przypadkach, takich jak Niemcy we wczesnym okresie nazistowskim, państwa wybierały stosunkowo stonowane środki, takie jak sojusze naftowe lub polityka wewnętrzna w celu oszczędzania ropy. Co tłumaczy te różnice? Zasadniczo zastanawiające jest to, że wielkie mocarstwa w ogóle obawiają się przymusu naftowego, ponieważ globalny rynek sprawia, że sankcje naftowe są bardzo trudne do wyegzekwowania.

Rosemary A. Kelanic argumentuje, że dwie zmienne określają strategię, jaką przyjmie wielkie mocarstwo: deficyt ropy naftowej, który mierzy ilość ropy naftowej produkowanej przez państwo w kraju w porównaniu do tego, czego potrzebuje ono do realizacji swoich celów strategicznych; oraz podatność na zakłócenia, która szacuje podatność importu ropy naftowej przez państwo na blokadę wojskową - czyli blokadę. Ponieważ globalne rynki podcinają skuteczność sankcji naftowych, blokada jest w praktyce jedynym prawdziwym zagrożeniem dla dostępu do ropy naftowej przez wielkie mocarstwa. To, w połączeniu z druzgocącymi konsekwencjami braku ropy dla potęgi militarnej państwa, wyjaśnia, dlaczego państwa głęboko obawiają się przymusu naftowego pomimo adaptacyjnych funkcji rynku.

Łącznie te dwie zmienne przewidują podatność państwa na przymus, która określa, jak bardzo państwo będzie skłonne zaakceptować koszty i ryzyko związane z różnymi potencjalnymi strategiami. Tylko te wielkie mocarstwa, które mają duże deficyty i wysoce zakłócający import, przyjmą najbardziej ekstremalną strategię: bezpośrednią kontrolę nad ropą naftową poprzez podbój terytorialny.