Czarne metafory: Jak współczesny rasizm wyłonił się ze średniowiecznego myślenia o rasie

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 16 głosach.

Oryginalny tytuł:

Black Metaphors: How Modern Racism Emerged from Medieval Race-Thinking

Zawartość książki:

W późnym średniowieczu chrześcijańskie nawrócenie mogło sprawić, że skóra czarnoskórej osoby stanie się biała - a przynajmniej tak się dzieje, gdy czarnoskóry sułtan nawraca się na chrześcijaństwo w angielskim romansie King of Tars. W Czarnych metaforach Cord J.

Whitaker analizuje retoryczne i teologiczne ruchy, dzięki którym czerń i biel stały się metaforami grzechu i czystości w angielskim i europejskim średniowieczu - metaforami, które kierowały rozwojem pojęć rasy w kolejnych stuleciach. Z nowoczesnej perspektywy momenty takie jak przemiana sułtana przedstawiają czerń i biel jako przeciwieństwa, w których każdy stan jest na zawsze oznaczony jako negatywny lub pozytywny atrybut; średniowieczni czytelnicy byli zamiast tego zachęcani do pamiętania, że rzeczy, które pozornie i uderzająco się różnią, wcale nie są tak odrębne, ale wzajemnie się konstruują. Rzeczywiście, jak zauważa Whitaker, dla średniowiecznych uczonych i pisarzy czerń i biel, a także grzech i zbawienie, które reprezentują, były utrzymywane w napięciu, tworząc jednolitą całość.

Whitaker pyta nie tyle o to, czy rasa miała znaczenie dla średniowiecza, ile o to, w jaki sposób średniowiecze ma znaczenie dla badania rasy w naszych trudnych czasach. Przyglądając się traktowaniu koloru i różnicy w dziełach retorycznych, takich jak Synonyma Jana z Garland, a także w szeregu wernakularnych tekstów teologicznych i wyobrażeniowych, w tym Handlyng Synne Roberta Manninga i mniej znanych romansach, takich jak The Turke i Sir Gawain, Oświetla proces, w którym jedna z wielu interpretacji została uznana za prawdę i pokazuje, w jaki sposób współczesne ruchy - od Black Lives Matter po alt-prawicę - są animowane przez średniowieczne korzenie czarno-białego podziału.