Czarne drogi: Głód w literaturze irlandzkiej

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Black Roads: The Famine in Irish Literature

Zawartość książki:

Irlandzkie Muzeum Wielkiego Głodu na Uniwersytecie Quinnipiac publikuje publikację Famine Folios, będącą unikalnym źródłem wiedzy dla studentów, naukowców i badaczy, a także zwykłych czytelników, obejmującym wiele aspektów głodu w Irlandii w latach 1845-1852 - największej katastrofy demograficznej XIX-wiecznej Europy. Eseje mają charakter interdyscyplinarny i udostępniają nowe badania w zakresie studiów nad głodem prowadzone przez uznanych na całym świecie naukowców z dziedziny historii, historii sztuki, teorii kultury, filozofii, historii mediów, ekonomii politycznej, literatury i muzyki.

Wielki Głód był najbardziej gotyckim wydarzeniem w historii Irlandii i od tamtej pory nawiedza irlandzką literaturę. W walce z umniejszaniem tego tragicznego epizodu w kolonialnej historii Irlandii, irlandzcy pisarze gotyccy zachowali pamięć o Głodzie, gdy wśród historyków i autorów powieści wiktoriańskiej panowało ogólne milczenie. Zarówno irlandzka literatura gotycka, jak i twórczość modernistów (Joyce'a, Yeatsa i Becketta) rezonują z kulturową pamięcią o cierpieniu milionów ludzi, leżących w nieoznaczonych grobach lub przymusowo przesiedlonych do nowego, surowego świata.

Black Roads śledzi wpływ głodu na literaturę irlandzką, począwszy od "Czarnego proroka" Williama Carltona (z którego zaczerpnięto tytuł), po bardziej współczesne dzieła autorów takich jak Patrick McCabe, Seamus Heaney i Eavan Boland oraz dramaturgów takich jak Tom Murphy, Conor MacPherson i Marina Carr. Black Roads twierdzi, że po głodzie cała literatura irlandzka dotyczy głodu, pozostawiając dyskusję na temat tego, co oznacza "irlandzkość", skoncentrowaną na tym, co Seamus Deane opisał jako "co oznacza głód".