Ocena:
Książka Jennifer C. Nash „The Black Body in Ecstasy” krytycznie analizuje skrzyżowanie rasy, seksualności i pornografii, koncentrując się na reprezentacji czarnoskórych kobiet. Poprzez skrupulatną analizę filmów pornograficznych i ram teoretycznych, Nash dąży do ujawnienia seksualnej przyjemności czarnych kobiet i podważenia istniejących narracji, które często łączą je z traumą i przemocą. Książka jest wnikliwa i pięknie napisana, zapewniając nowe spojrzenie na czarną myśl feministyczną i seksualność, a także integrując elementy wizualne w celu wsparcia jej argumentów.
Zalety:Książka jest skrupulatnie przygotowana i rygorystyczna w swojej analizie. Oferuje pilne spostrzeżenia i nowe perspektywy na temat przyjemności i seksualności Czarnych kobiet, podważając konwencjonalne narracje. Wykorzystanie przez Nash bliskich lektur konkretnych filmów zwiększa zrozumienie, a sposób pisania jest opisywany jako piękny. Integracja pomocy wizualnych pomaga zilustrować przedstawione argumenty, zapewniając przyjemne wrażenia z lektury.
Wady:Niektórzy czytelnicy uznali badania za przestarzałe, co umniejsza znaczenie dyskusji. Może pojawić się dyskomfort związany z jednoznaczną treścią, ponieważ zawiera ona obrazy graficzne z pornografii, które mogą być uważane przez niektórych za prurientalne.
(na podstawie 8 opinii czytelników)
The Black Body in Ecstasy: Reading Race, Reading Pornography
W książce The Black Body in Ecstasy Jennifer C.
Nash zmienia teorię reprezentacji czarnego feminizmu. Jej analiza wykracza poza zaabsorbowanie czarnego feminizmu obrażeniami i regeneracją, aby zastanowić się, w jaki sposób fikcje rasowe mogą tworzyć przestrzeń sprawczości, a nawet przyjemności dla czarnych kobiet.
Nowatorskie odczytanie przez Nash hardcore'owych filmów pornograficznych z lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX wieku rozwija nową metodę analizy rasowej pornografii, która koncentruje się na przyjemności czarnych kobiet z czerni: rozkoszy w zabawie z czernią i jej obalaniu, momentach rasowego podniecenia, celowych inscenizacjach hiperbolicznej czerni i humorystycznych przedstawieniach czerni, które naśmiewają się z fantastycznego projektu rasy. Czerpiąc z teorii feministycznej i queerowej, krytycznej teorii rasy i studiów medialnych, Nash tworzy nową feministyczną praktykę interpretacyjną, która zwraca uwagę na nieuporządkowane sprzeczności - między rozkoszą a dyskomfortem, między pożądaniem a degradacją - w sercu czarnych przyjemności.
