Ocena:

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 6 głosach.
Black Skin, White Coats: Nigerian Psychiatrists, Decolonization, and the Globalization of Psychiatry
Black Skin, White Coats to historia psychiatrii w Nigerii od lat 50. do 80.
ubiegłego wieku. Pracując w kontekście dekolonizacji i antykolonialnego nacjonalizmu, nigeryjscy psychiatrzy starali się zastąpić rasistowskie kolonialne teorie psychiatryczne dotyczące psychologicznej niższości Afrykanów uniwersalnym i egalitarnym modelem skupiającym się na szerokich podobieństwach psychologicznych ponad granicami kulturowymi i rasowymi. Szczególny nacisk położono na dr T.
Adeoye Lambo, pierwszego rdzennego Nigeryjczyka, który uzyskał specjalizację z psychiatrii w Wielkiej Brytanii w 1954 roku. Lambo powrócił do Nigerii, aby zostać kuratorem medycznym nowo założonego szpitala psychiatrycznego Aro w Abeokuta, pierwszego "nowoczesnego" szpitala psychiatrycznego w Nigerii. W Aro Lambo zaczął rewolucjonizować badania psychiatryczne i praktykę kliniczną w Nigerii, pracując nad integracją "nowoczesnej" zachodniej teorii i technologii medycznej z "tradycyjnym" kulturowym rozumieniem chorób psychicznych.
Badania Lambo koncentrowały się na deracjonalizacji myślenia psychiatrycznego i przedefiniowaniu choroby psychicznej w kategoriach modelu uniwersalnych ludzkich podobieństw, które przekraczały podziały rasowe i kulturowe. Black Skin, White Coats to pierwsza praca skupiająca się przede wszystkim na czarnoskórych Afrykanach jako twórcach wiedzy psychiatrycznej i definiujących chorobę psychiczną na własnych prawach. Badając sposoby, w jakie nigeryjscy psychiatrzy pracowali nad integracją swojego szkolenia psychiatrycznego z rdzennym pochodzeniem oraz nacjonalizmami kulturowymi i obywatelskimi, Black Skin, White Coats stanowi folię dla szeroko nagłośnionych reakcyjnych artykulacji Frantza Fanona na temat relacji między kolonializmem a psychiatrią.
Black Skin, White Coats znajduje się również w czołówce historii psychiatrii, które coraz częściej rysują powiązania między lokalnymi i krajowymi wydarzeniami w późnym kolonialnym i postkolonialnym otoczeniu a międzynarodowymi sieciami naukowymi. Heaton argumentuje, że nigeryjscy psychiatrzy byli w pełni świadomi potrzeby zaangażowania się w międzynarodowe dyskursy jako nieodłączną część transformacji psychiatrii w kraju.