Czarna siła, żydowska polityka: Ponowne wynalezienie sojuszu w latach 60. XX wieku

Opinie czytelników

W przeglądzie podjęto refleksję nad historycznym kontekstem tożsamości rasowych i kulturowych w Ameryce, w szczególności w odniesieniu do relacji Czarnych i Żydów na Południu. Argumentuje, że termin „biały” nie był jednolicie stosowany do Żydów na Południu ze względu na ich interakcje i wspólne doświadczenia. Recenzent krytykuje współczesne badania na te tematy, sugerując, że brak świadomości historycznych niuansów prowadzi do mitów i podziałów w obecnym dyskursie publicznym.

Recenzja oferuje wnikliwą analizę historyczną relacji czarno-żydowskich i rzuca światło na zniuansowane rozumienie tożsamości rasowych. Podkreśla znaczenie kontekstu w interpretacji terminu „biały” i krytykuje nadmierne uproszczenia dominujące we współczesnych dyskusjach, opowiadając się za bardziej świadomym dyskursem publicznym.

Gęsty i naukowy charakter recenzji może sprawić, że będzie ona mniej przystępna dla ogółu czytelników. Niektórzy mogą uznać punkty dotyczące badań historycznych i relacji rasowych za złożone i potencjalnie kontrowersyjne. Sugeruje to również krytykę obecnej nauki, która może nie współgrać ze wszystkimi czytelnikami.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Black Power, Jewish Politics: Reinventing the Alliance in the 1960s

Zawartość książki:

W tej prowokacyjnej krytyce Marc Dollinger przedstawia transformację amerykańskiej żydowskiej kultury politycznej od zimnowojennego liberalnego konsensusu wczesnych lat powojennych do wzrostu i wpływu etnicznego nacjonalizmu inspirowanego Black Power.

Pokazuje, jak w okresie najbardziej znanym ze wzrostu czarnego antysemityzmu i rozpadu czarno-żydowskiego sojuszu, czarni nacjonaliści umożliwili żydowskim aktywistom opracowanie nowego judeo-centrycznego programu politycznego i wyrażenie go w bardziej widocznych formach żydowskiej tożsamości - w tym emancypacji radzieckich Żydów, rozwoju nowej formy amerykańskiego syjonizmu, otwarcia setek żydowskich szkół dziennych i stworzenia zrewitalizowanych nabożeństw z liturgią uwzględniającą płeć. To studium powojennego życia amerykańskich Żydów podważa znaczną część historiografii opisującej motywacje i ograniczenia żydowskiego zaangażowania w różne ruchy protestu społecznego, a także przyjętą mądrość na temat pochodzenia i charakteru żydowskiego zwrotu do wewnątrz; w tym procesie podważa powszechnie utrzymywane przekonania o naturze czarno-żydowskiego sojuszu i przebiegu amerykańskiego żydowskiego liberalizmu od połowy lat sześćdziesiątych.

Dollinger argumentuje, że nowy konsensus polityczny pojawił się w momencie wielkiego konfliktu międzygrupowego, łącząc czarnych i Żydów pod sztandarem polityki tożsamości, nawet gdy ich sojusz w ruchu na rzecz praw obywatelskich - zainspirowany przez dr Martina Luthera Kinga - został zerwany.