Czarna rewolucja romantyczna: Poeci abolicjoniści u schyłku niewolnictwa

Opinie czytelników

Książka jest kompleksowym tekstem akademickim, który bada życie, walkę i twórczość XIX-wiecznych czarnych poetów w okresie zniewolenia i jego następstw. Podkreśla powiązania między dawnymi i współczesnymi ruchami oporu Czarnych, łącząc analizę historyczną z krytyką literacką.

Dokładnie zbadana, dobrze napisana i pouczająca. Zapewnia znaczące spojrzenie akademickie na czarną ekspresję poetycką i opór, łącząc postacie historyczne ze współczesnymi ruchami. Jest uważana za niezbędną lekturę dla osób zainteresowanych czarną amerykańską poezją i historią.

Książka może być gęsta i czyta się ją jak tekst akademicki, co czyni ją mniej przystępną dla zwykłych czytelników. Niektórzy czytelnicy uważali, że w dużej mierze opiera się ona na pracach innych badaczy, nie przedstawiając wyraźnej oryginalnej perspektywy. Dodatkowo, książka zawiera mniej poezji niż niektórzy czytelnicy oczekiwali.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Black Romantic Revolution: Abolitionist Poets at the End of Slavery

Zawartość książki:

Prorocza poezja niewolnictwa i jego zniesienia

Podczas zaciętej bitwy o niewolnictwo w Stanach Zjednoczonych, czarnoskórzy pisarze - zniewoleni i wolni - związali się ze sprawą abolicji i wykorzystali swoją sztukę, aby opowiadać się za emancypacją i wyobrazić sobie koniec niewolnictwa jako światowo-historyczny moment możliwości.

Ci czarnoskórzy pisarze czerpali z europejskiej tradycji romantyzmu - poezji lirycznej, proroczych wizji - aby pisać, mówić i śpiewać o swoich nadziejach na to, co może oznaczać wolność. Jednocześnie wyrażali obawy związane z ekspansją globalnego kapitału i imperialnej potęgi Stanów Zjednoczonych w następstwie niewolnictwa. Skupiały się również na konsekwencjach przemocy seksualnej związanej z niewolnictwem. Autorzy tacy jak Frances Ellen Watkins Harper, George Moses Horton, Albery Allson Whitman i Joshua McCarter Simpson postrzegali wojnę secesyjną jako rewolucyjny przewrót na równi z burzliwym wiekiem rewolucji w Europie. The Black Romantic Revolution proponuje, że innowacje kulturowe Czarnych Romantyków ukształtowały czarną radykalną kulturę do dziś, od bluesa i hip hopu po czarny nacjonalizm i czarny feminizm. Ich ekspresja miłości i wściekłości, żalu i determinacji, marzeń i koszmarów, wciąż odbija się echem w naszej teraźniejszości.