Czarna masoneria: Od Prince Hall do gigantów jazzu

Opinie czytelników

Recenzje odzwierciedlają mieszany odbiór książki o masonerii Prince Hall, z wieloma czytelnikami doceniającymi historyczne spostrzeżenia i bezstronną perspektywę autora, podczas gdy niektórzy uznali akademicki charakter i kwestie tłumaczenia za wady. Wielu recenzentów zwróciło uwagę na jej znaczenie dla zrozumienia kontekstu czarnej masonerii i konkretnie masonerii Prince Hall.

⬤ Dobrze zbadana i wnikliwa
⬤ zapewnia historyczny kontekst dla Prince Hall Masonry
⬤ doceniona przez czytelników zaznajomionych z masonerią
⬤ szybka dostawa
⬤ wciągająca dla osób zainteresowanych tematem.

⬤ Akademicki i czasami trudny do naśladowania
⬤ kwestie tłumaczenia wpływające na czytelność
⬤ brak wystarczającego skupienia się na specyfice Czarnej Masonerii
⬤ może być zbyt ogólny i bardziej skupiony na czarnej historii niż na praktykach masońskich.

(na podstawie 13 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Black Freemasonry: From Prince Hall to the Giants of Jazz

Zawartość książki:

Historia czarnej masonerii od Bostonu i Filadelfii pod koniec XVIII wieku, przez wojnę secesyjną, aż po ruch na rzecz praw obywatelskich.

- Analizuje listy Prince'a Halla, legendarnego założyciela pierwszej czarnej loży.

- Ujawnia, jak wielu z najbardziej wpływowych muzyków jazzowych XX wieku było również masonami, w tym Louis Armstrong, Duke Ellington i Nat King Cole.

- Bada początki Ruchu Praw Obywatelskich w ramach czarnej masonerii i role odegrane przez Bookera T. Washingtona i W. E. B. Du Boisa.

Kiedy pierwsze loże masońskie zostały otwarte w Paryżu na początku XVIII wieku, ich członkami byli handlarze, kupcy, muszkieterowie, duchowni i kobiety - zarówno biali, jak i czarni. Inaczej było w Stanach Zjednoczonych, gdzie czarnoskórzy masoni nie kwalifikowali się do członkostwa w istniejących lożach. Z tego powodu pierwszy oficjalny statut dla wyłącznie czarnej loży - Prince Hall Grand Lodge of Massachusetts - został przyznany przez Wielką Lożę Anglii, a nie przez jakąkolwiek amerykańską kapitułę.

Dzięki uprzywilejowanemu dostępowi do archiwów przechowywanych przez Wielkie Loże, biblioteki masońskie i muzea zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i Europie, szanowany historyk masonerii Cecile Revauger śledzi historię czarnej masonerii od Bostonu i Filadelfii pod koniec XVIII wieku, poprzez ruch abolicyjny i wojnę secesyjną, aż po genezę Ruchu Praw Obywatelskich na początku XX wieku, aż do lat sześćdziesiątych XX wieku. Rozpoczyna od spojrzenia na Prince Hall, legendarnego założyciela i wybranego imiennika, gdy czarne amerykańskie loże zmieniły się z „afrykańskich lóż” na „loże Prince Hall” na początku XIX wieku. Ujawnia, w jaki sposób masońskie zasady wzajemnej pomocy i dobroczynności były silniej podkreślane w czarnych lożach, a zwłaszcza w okresie odbudowy po wojnie secesyjnej. Bada początki Ruchu Praw Obywatelskich w czarnej masonerii i role odegrane między innymi przez Bookera T. Washingtona i W. E. B. Du Boisa, założyciela NAACP.

Przyglądając się głębokim powiązaniom między jazzem a masonerią, autor ujawnia, że wielu z najbardziej wpływowych muzyków jazzowych XX wieku było również masonami, w tym Louis Armstrong, Duke Ellington, Nat King Cole, Eubie Blake, Cab Calloway i Paul Robeson. Odsłaniając głęboko społeczną rolę w sercu czarnej masonerii, Revauger pokazuje, w jaki sposób czarne loże odegrały kluczową rolę w pomaganiu amerykańskim czarnoskórym w przezwyciężeniu okropności niewolnictwa i uprzedzeń, osiągnięciu wyższego statusu społecznego i stworzeniu własnej solidnej duchowej struktury społecznej, która w niektórych miastach powstała przed założeniem czarnych kościołów.