Czarna fala

Opinie czytelników

„Black Wave” Michelle Tea to wyjątkowa i wciągająca dystopijna narracja, która łączy odwyk, kulturę queer i komentarz społeczny na tle apokaliptycznych obrazów. Książka otrzymała pochwały za szczerość, humor i żywe opowiadanie historii, a jednocześnie została zauważona za trudne tematy uzależnienia i autodestrukcji.

Czytelnicy doceniają oryginalny styl pisania, głębokie człowieczeństwo i humor w opowiadaniu historii. Sposób, w jaki książka porusza poważne tematy poprzez unikalną i wciągającą narrację, został dobrze przyjęty. Wciągająca jakość pisania i przedstawionych doświadczeń wzbogaciła doświadczenie czytelnicze wielu osób. Fani zauważyli, że książka skutecznie łączy elementy pamiętnika z dystopijną fikcją, tworząc wciągającą narrację.

Niektórzy czytelnicy uznali, że intensywna tematyka, w tym zażywanie narkotyków i zachowania autodestrukcyjne, jest trudna do zaangażowania. Pojawiły się mieszane uczucia co do tempa i rozwoju postaci, szczególnie w odniesieniu do zmagań głównego bohatera. Niektórzy uważali, że tematyka może być zbyt ciężka lub nieprzystająca do rzeczywistości, potencjalnie ograniczając atrakcyjność książki dla szerszej publiczności.

(na podstawie 19 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Black Wave

Zawartość książki:

Ta metaliteracka powieść o końcu świata jest wersją kontrkanonu bohemy dla queer girl z pokolenia X (New York Times).

Zdesperowana, by pozbyć się uzależnienia od narkotyków i alkoholu, katastrofalnego romansu i San Francisco lat dziewięćdziesiątych, Michelle udaje się na południe do Los Angeles. Wkrótce jednak oficjalnie ogłoszono, że świat skończy się za rok, a życie w rozległej metropolii staje się coraz dziwniejsze.

Mieszkając w opuszczonej księgarni, spotykając się z Mattem Dillonem i mając oko na zbliżającą się apokalipsę, Michelle rozpoczyna nową powieść, metatekstową eksplorację, która ma uzupełnić jej przysięgę przyjęcia dojrzałości i odpowiedzialności. Ale gdy próbuje tworzyć queerową miłość i sztukę bez ulegania autodestrukcyjnym impulsom, granice między opowiadaniem historii a codziennym życiem zaczynają się zacierać, a Michelle zastanawia się, jak bardzo będzie musiała skompromitować swój proces artystyczny, jeśli chce właściwie przetrwać dzień zagłady.