Civil Commitment of Sexually Dangerous Persons
109. Kongres przyjął ustawę, która pozwala rządowi federalnemu na cywilne zobowiązanie „osób niebezpiecznych seksualnie”.
Zobowiązanie cywilne, w odniesieniu do przestępców seksualnych, ma miejsce, gdy stan zatrzymuje opiekę nad osobą uznaną przez sędziego lub ławę przysięgłych za „osobę niebezpieczną seksualnie” poprzez przymusowe skierowanie jej do bezpiecznego ośrodka zdrowia psychicznego po zakończeniu kary pozbawienia wolności. W 1990 r. stan Waszyngton uchwalił pierwsze prawo cywilne dotyczące osób niebezpiecznych seksualnie.
Obecnie podobne przepisy obowiązują w 18 innych stanach i rządzie federalnym.
Co więcej, Sąd Najwyższy w sprawach Kansas v. Hendricks i Kansas v.
Crane orzekł, że obecne przepisy dotyczące zobowiązań cywilnych są zgodne z konstytucją. Cywilne zobowiązania przestępców seksualnych opierają się na przekonaniu, że prawdopodobieństwo ponownego popełnienia przestępstwa przez przestępców seksualnych jest większe niż w przypadku innych przestępców. Dane dotyczące recydywy przestępców seksualnych są jednak zróżnicowane.
Dane pokazują, że ryzyko recydywy w przypadku przestępców seksualnych może być niższe niż się powszechnie uważa; w rzeczywistości niektóre badania pokazują, że przestępcy seksualni popełniają recydywę rzadziej niż wielu innych przestępców. Inne badania pokazują, że po pewnym czasie prawie wszyscy przestępcy seksualni popełnią nowe przestępstwo seksualne. Większość dyskusji na temat recydywy dotyczy sposobów jej zmniejszenia, na przykład poprzez zapewnienie przestępcom seksualnym leczenia.
Badania nad skutecznością leczenia przestępców seksualnych są obiecujące, ale nie mogą udowodnić, że leczenie zmniejsza recydywę.
