Cynizm od Diogenesa do Dilberta

Opinie czytelników

Książka przedstawia kompleksowe badanie cynizmu, argumentując jego znaczenie we współczesnym świecie. Chociaż jest chwalona za żywy styl pisania i głębię naukową, niektóre recenzje zauważają, że może być zbyt polemiczna i stereotypowa w swojej krytyce niektórych grup.

** Żywy styl pisania ** Przyjemnie pouczające ** Imponujące stypendium ** Przekonujące argumenty na temat znaczenia cynizmu dzisiaj ** Szeroki przegląd kontekstów historycznych i filozoficznych

** Momentami zbyt polemiczny ** Stereotypowe przedstawienia niektórych grup ** Podejście autora może być postrzegane jako spienione lub przesadzone

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Cynicism from Diogenes to Dilbert

Zawartość książki:

Cynizm rozpoczął się jako szkoła filozoficzna, która została w dużej mierze zainspirowana przez Sokratesa i często potępiana przez popularnych komentatorów jako patologia społeczna, nihilistyczny bunt przeciwko podstawom cywilizacji. Współczesne definicje cynika opisują osobę, która jest negatywna i sarkastyczna, gwałtownie sprzeciwia się ustalonym autorytetom i konwencjom społecznym oraz jest oddana egzystencjalizmowi.

Ta książka próbuje usprawiedliwić cynizm, argumentując, że jest on zarówno postępowym podejściem do dylematów społecznych, jak i oświeconym rozumieniem ludzkiej kondycji. Rozdział pierwszy ustanawia podstawy klasycznego greckiego cynizmu, podczas gdy późniejsze rozdziały ilustrują różne oblicza zjawiska cynizmu w osobach tak różnych postaci, jak Machiavelli, Nietzsche, Diogenes, dadaiści, George Bataille, Samuel Beckett, Auberon Waugh, twórcy South Park i inni. Nietzsche jest przedstawiany jako najważniejszy przedstawiciel zarówno klasycznego, jak i postmodernistycznego cynizmu, a także jako kluczowy łącznik między nimi.

Książka koncentruje się na znaczących okresach zmian historycznych, takich jak renesans, oraz historycznych cynikach odpowiedzialnych za kilka przełomowych idei społecznych, w tym kosmopolityzm (obywatelstwo świata), ascezę (rozwój osobisty poprzez samokontrolę) i parrhesię (znalezienie własnego głosu w obecności sił tyranii). Autor twierdzi, że aspekty greckiego cynizmu są obecne we współczesnym społeczeństwie, oferując pozytywną strategię życia we wrogim świecie.