Cykl obrazów

Opinie czytelników

Użytkownicy bardzo chwalą „Picture Cycle” Maszy Tupitsyn za wciągającą i wnikliwą eksplorację współczesnej kultury poprzez krytykę filmową. Wielu opisuje ją jako przyjemną lekturę, z unikalnym lirycznym stylem, który ujawnia pomijane aspekty współczesnego życia. Książka polecana jest tym, którzy czują się przytłoczeni współczesnym społeczeństwem.

Wciągający i liryczny styl pisania, wnikliwe eseje, które chwytają współczesną kulturę, silna inteligencja moralna, wysoce polecana przez czytelników i postrzegana jako znaczący wkład w teorię filmu.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać temat za niszowy lub mogą czuć się oderwani, jeśli nie podzielają tych samych zainteresowań filmem lub kulturą.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Picture Cycle

Zawartość książki:

Wielogatunkowe badanie osobistych i kulturowych annałów pamięci, tożsamości i widzimisię, zarówno na ekranie, jak i poza nim.

W zamian za badanie tego, jak wygląda każda oszukańcza komórka pod bezlitosnym komercyjnym i utowarowionym obiektywem, widzowie umożliwiają późnemu kapitalizmowi sprawniejsze działanie, dzwoniąc ze swoimi głosami, jak ma to miejsce w przypadku Reality TV. Od wewnątrz tajemnica wydaje się wyeliminowana, tak jakby tajemnice lub zakodowane przezroczystości stanowiły całość niesprawiedliwości, a nie tylko jej część. Sprawiedliwość zostaje zredukowana do punktu obserwacyjnego. Widzimy, widzimy i widzimy w nieskończoność.

-z Picture Cycle.

Swoim debiutanckim zbiorem Beauty Talk & Monsters (2007), Masha Tupitsyn ustanowiła nowy gatunek hybrydowego pisania, który łączył krytykę filmową, filozofię i autobiografię. Picture Cycle kontynuuje multigatunkowe badania Tupitsyn nad osobistymi i kulturowymi annałami pamięci, tożsamości i widzimisię, zarówno na ekranie, jak i poza nim. Tworzony przez dziesięć lat Picture Cycle to pionierska kolekcja, której ostre i wnikliwe eseje przypominające winiety tworzą krytyczną autobiografię codziennych obrazów w naszym życiu. Zręcznie obejmując szereg teoretycznych i filmowych ram, Tupitsyn śledzi tutaj szybko zanikającą granicę między ekranem a poza ekranem, przedcyfrowym i postcyfrowym. Rezultatem jest unikalne intelektualne studium niesamowitego kształtowania biografii naszego życia poprzez obrazy.